«برادر» و «پادري» هر كدام قصه‌اي دارند و غصه‌اي. محمدحسين لطيفي پادري را در ادامه دودكش ساخت و قرار بود سريال در تعطيلات نوروزي به نمايش دربيايد كه قرباني نفوذ و حضور حاميان مالي شد. پادري گرچه كوشيده از نظر قصه و خلق موقعيت‌هاي كميك، ديالوگ‌هاي طنز و تنوع ماجراها تماشاگر را سرگرم كند اما نتوانسته به توفيق كامل برسد. در واقع، آنچه از طنز، سرگرمي و رخداد در اين مجموعه ديده مي‌شود، با اندكي افت و خيز، تكرار همان مجموعه دودكش است.
با آنكه بازيگران و كارگردان سعي خود را براي ارائه سريالي سرگرم‌كننده كرده‌اند اما پادري جز تكرار و كليشه در طنز و گاهي شوخي و هجو حرف تازه‌اي ندارد.جواد افشار هم كه پيشينه مجموعه‌سازي دارد و با سريال «كيميا» نتوانست تلويزيون را از گرداب متوسط‌سازي رهايي بخشد، امسال با برادر، بساط سلطاني يك حامي مالي را به‌صورت گل‌درشت پهن كرده تا برنج «ميم» بتواند در عرصه وارد كردن برنج، قدرت انحصاري پيدا كند. متأسفانه تلويزيون در اين سال‌ها به‌دليل مشكلات فراوان مالي، هنر و هنرمند و مضامين اجتماعي را قرباني پول حاميان مالي خود كرده است.
دامنه حضور و تأثيرگذاري حاميان مالي تا آنجا رسيده كه در شكل‌گيري داستان‌ها و گزينش عوامل و حتي بازيگران دخالت مي‌كنند. قدرت برخي اسپانسرها آنقدر زياد شده كه تلويزيون را به‌زانو درآورده‌اند و اين موضوع بر مخاطبان هم تأثير گذاشته است. برادر گرچه از لحاظ فني و هنري مانند پادري يك مجموعه متوسط است اما مجموع آن متاثر از حضور و نفوذ حامي مالي شده و در واقع، اين برنج ميم است كه حرف اول را روي آنتن مي‌زند.
- منتقد
نظر شما