شهید طاهری به روایت رخشان بنی اعتماد

حالا نیازی نبود اسمی از من ببرید»، ولی همیشه گفته ام خدا او را برای عرصه فرهنگ ما حفظ کند که خیلی از وقایع خیر و مثبتی که بی هیاهو در فضای سینما اتفاق می‌افتد ، حتما پای احمدزاده در میان است. پس وقتی او به جایی دعوتت می‌کند باید با اطمینان بدانی که نیتی نشات گرفته از یک دغدغه جدی و ملی، دلیل است و سینما وسیله.

حبیب احمدزاده واسطه پیوند بین خانواده سینما با جشنواره دانش آموزی و شهید طاهری و بسیاری از رزمندگانی بود که فرهنگ واقعی ایثار و مسئولیت را معنا می‌بخشیدند و می‌بخشند. از فرهنگ اصیل کسانی که نه بر مسند پستی هستند و نه هرگز ادعای ایثار بی‌دریغ‌شان را طلبکاری می‌کنند و در گوشه و کنار این مملکت ، بی‌جنجال و به رخ کشیدن ، کارهایی می‌کنند هرچند کوچک ولی کارستان.

جشنواره دانش‌آموزی یکی از این کارستان‌ها بود. در چند همراهی و حضورم در این جشنواره نه مدیری دیدم و نه رئیسی ، نه تشریفات و بریز و بپاش و نه کاروان عکاسان و خبرنگاران.

در مراسم افتتاحیه جشنواره فجر گفتم، ضرب‌المثلی است که اگر می خواهی کسی را بشناسی با او همسفر و هم‌سفره شو. جشنواره دانش‌آموزی فرصتی بود که شانس هم‌سفری و هم‌سفره‌ای با بزرگوار، شهید طاهری را پیدا کردم. متواضع و آرام در میان بقیه میزبانان. بعد ها فهمیدم که فکر برگزاری این جشنواره از جانب ایشان بوده و با چه نگاه دوراندیشانه‌ای، سینما را برای برقراری ارتباط بین توده بچه‌های مناطق محروم و شناخت فرهنگ حماسه انتخاب کرده‌اند.

شهید طاهری نماد آن بخش از فرهنگ رزمندگان این وطن بود که تاریخ مصرف برای دغدغه‌ها و مسئولیت‌های اجتماعی خود قایل نیستند. زمانی در جبهه جنگ، روزگاری در عرصه فرهنگ ، و دیرتر، پیکر زخم خورده خود را در جبهه‌ای دیگر به آب و آتش می‌سپارند. در دوران تقسیم غنایم مالی و مسندی توسط مدعیان بی‌شمار، وقتی کسانی چون شهید طاهری از میان می‌روند چیزی از سرمایه جهان هستی و معرفت انسانی کم می‌شود که جایگزین ندارد. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

• منبع: خبرگزاري تسنيم