به گزارش ايرنا، محمد درویش گفت: این امکان مربوط به زمانی است که راندمان پانل های خورشیدی در بهترین حالت 15 درصد بود، در حالی که اکنون به 32 درصد رسیده است.
وی تاکید کرد: در صورت استفاده از این ظرفیت، می‌توانستیم تولیدکننده و حتی صادرکننده اول انرژی در دنیا و ثروتمند باشیم بدون این که منابع آب‌های زیرزمینی کاهش و انتشار گازهای گلخانه‌ای افزایش یابد.
درویش با اشاره به روند توسعه خشکسالی و افزایش بیابان گفت: باید چیدمان توسعه را متناسب با توان اکولوژیک سرزمین تغییر دهیم، در این سرزمین رفتن به سمت افزایش وابستگی به منابع آب و خاک یا کشاورزی و دامداری یک اشتباه راهبردی است، باید به سمت استحصال انرژی‌های نو مانند خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و جزر و مدی حرکت کنیم.
وی همچنین به توسعه گردشگری در کشور اشاره کرد و افزود: باید به سمت بالفعل کردن توان خود در حوزه گردشگری طبیعی، تاریخی و فرهنگی حرکت کنیم؛ ایران جزو 10 کشور اول دنیا از نظر جاذبه های فرهنگی و تاریخی و جزو پنج کشور اول دنیا از نظر جذابیت‌های طبیعی است، اما نود و هفتمین کشور دنیا از نظر درآمد گردشگری است.
درویش ادامه داد: ایران در سال 2015 حدود 1.3 دهم میلیارد دلار درآمد سالانه از محل گردشگری کسب کرد، در حالی که در جنوب ایران کشوری که به اندازه مساحت یک استان مازندران هم نیست، یعنی امارات متحده عربی، در همان سال حدود 14 میلیارد دلار درآمد گردشگری داشت.
وی گفت: باید از 4 هزار و 700 کیلومتر مرز آبی خود استفاده کنیم، ترانزیت را افزایش دهیم، زمانی ایران قلب جاده ابریشم بود؛ باید به سمت کسب و کارهای سبز، صنایع "های تک"، تولید محصولات ثانویه در مقابل خام فروشی کنونی، پیش برویم.
درویش افزود: سدسازی‌ها موجب شد تا حدود یک میلیون نفر نخل در منطقه بهمنشیر نابود شود، سد کرخه موجب خشک شدن بخش زیادی از تالاب هورالعظیم و نابودی معیشت مردم شد، به علت برداشت‌های بی‌رویه آب‌های زیرزمینی، دشت میناب دچار فرونشست شده است، حدود هشت میلیون نفر نخل در میناب بود که اکنون فقط 20 هزار نفر باقی‌مانده و یک میلیون اصله درخت انبه در این منطقه بود که اکنون فقط 70 اصله پابرجا است از این رو باید به سمت کاهش مصرف منابع آبی پیش رویم.
نظر شما