به گزارش ایسنا، یک مجموعه‌دار ایرانی که از سال ۱۹۶۲ در مونیخ زندگی می‌کرد، مجموعه گرانبهایی از نسخه‌های خطی و دست‌نوشته‌های ایرانی و اسلامی را گردآوری کرده بود و گه‌گاه اثری را در حراجی به فروش می‌گذاشت و با درآمد آن زندگی می‌کرد.
هنگامی که این مجموعه‌دار در سال ۲۰۰۷ در سن ۸۶ سالگی درگذشت، فرزندان او پی بردند که برخی از آثار، از مجموعه گرانبهای او ناپدید شده است. آنها نخست به یک کارآگاه خصوصی مراجعه کردند که در ادامه تحقیقات خود موضوع را به اداره جنایی ایالت بایرن ارجاع داد. کارشناسان اداره جنایی بایرن پس از چند سال تحقیق در داخل و خارج آلمان، به یک مهندس ایرانی - آلمانی شک کردند که در سال‌های آخر زندگی این مجموعه‌دار، به خانه او رفت و آمد داشت و به کارهای او رسیدگی می‌کرد.
مأموران اداره جنایی در دسامبر ۲۰۱۱ در جست‌وجوی خانه مهندس مزبور، تعداد ۱۷۴ اثر قیمتی پیدا کردند که قیمت آنها بیش از سه میلیون یورو ارزیابی شده است.
متهم در دادگاهی که در مارس ۲۰۱۶ در دادسرای جنایی مونیخ برگزار شد، به دزدیدن آثار عتیقه اعتراف کرد و از سوی دادگاه به حبس تعلیقی محکوم شد.
با این حال به گفته ورثه از این مجموعه نسخه گرانبهایی از دیوان حافظ ۵۵۰ ساله همچنان مفقود است. پلیس ایالت بایرن در فراخوانی رسمی از همگان برای یافتن این نسخه نادر یاری خواسته است. گفته می‌شود که این نسخه مزین به زرنگاری (تذهیب) است و بیش از یک میلیون یورو ارزش دارد.
از این مجموعه گرانبها دو نسخه ارزشمند از مجموعه را فرزندان این مجموعه‌دار فقید، به پاس خدمات ایالت بایرن در بازیافتن آن، به کتابخانه دولتی این ایالت هدیه کردند.
اما دو نسخه خطی قرآن کریم بنابر وصیت آن مرحوم، در مراسمی با حضور مسئولان پلیس جنایی مونیخ، رئیس کتابخانه دولتی ایالت بایرن و عبدالله نکونام سرکنسول جمهوری اسلامی ایران، به سفارت ایران تحویل داده شد.
نکونام در زمان تحویل این نسخه‌ها، با تشکر از همکاری پلیس جنایی مونیخ و دستگاه قضایی ایالت بایرن و با توجه به وجود وسایل کشف‌شده دیگر در جریان این پرونده با بیان اهمیت حفظ و نگهداری میراث فرهنگی متعلق به مردم ایران، اظهار کرد: دولت جمهوری اسلامی ایران بر اساس قوانین و مقررات داخلی خود و طبق مفاد کنوانسیون منع صدور و ورود و انتقال غیرقانونی مالکیت اموال فرهنگی ۱۹۷۰، حق خود را برای پیگیری قانونی جهت بازگشت اموال فرهنگی به ایران پس از مشورت‌ها و بررسی‌های لازم با بخش‌های ذی‌ربط در حوزه میراث فرهنگی ایران، محفوظ می‌داند.
نظر شما