براي گفتوگو درباره پوكمونگو به سراغ دكتر مسعود كوثري رفتيم؛ يكي از معدود استادان ارتباطات ايران كه سابقه تحليل بازيهاي رايانهاي را در كارنامهاش دارد و كتاب «عصر بازي: بازيهاي ويدئويي و رايانهاي در جامعه معاصر» را تاليف كرده و مقالاتي در كتابها و مجلههاي پژوهشي ازجمله در كتاب «درآمدي بر بازيهاي ويدئويــي و رايانهاي» به چاپ رسانده است.
اين بازي برخلاف بازيهاي ديگر كه پشت پيسيها و لپتاپها امكانپذير بود، روي موبايل امكانپذير است و با تحرك همراه است و تحرك و گشتن شهر در آن نهفته است. همچنين اين بازي يك بازي پايان باز است؛ يعني اينكه پايان مشخصي ندارد. بنابراين از بيشتر بازيهايي كه پايان بسته دارند و مراحلي طي ميشود و به يك سرانجام مشخص ميرسند، برتر است. سومين نكته اين است كه اين بازي تلفيقي از قدرت نرمافزاري توليدكننده بازي و مكانيابي جيپياس است. درواقع يك نوع تعامل شديد ميان بازيكن و آواتارش بهوجود ميآيد كه اين پديده خيلي نويي است و موجب جذابيت بازي شده است. اين درحالي است كه بازي چندان پيچيدهاي هم نيست و شبيه بسياري از بازيهاي ديگر ژاپني است كه قبلا بهصورت كنسولي يا سالني اجرا ميشد اما تعاملي كه در آن پيشبيني شده است، بسيار پيچيده و حساب شده است.
يك نكته بسيار مهم در مورد اين بازي اين است كه برخلاف بازيهاي ديگر كه از محيط واقعي به محيط مجازي ميرويم، اينجا با يك رفتوبرگشت مداوم روبهرو هستيم و شايد حتي بتوانيم بگوييم كه اينجا از محيط مجازي به محيط واقعي منتقل ميشويم.
نكته بعدي اين است كه اين بازي وضعيتي مشابه ساير شبكههاي اجتماعي مانند تلگرام دارد. يك نوع ارتباط و تعامل را ميان همه بهوجود ميآورد و از خاصيت بسته بودن بازيهاي ديگر مبري است. بازي از درون كنسول بيرون آمده و تبديل به يك بازي واقعي شده و اين نكته است كه موضوع را خيلي جالب ميكند. در واقع كنسول بازي خود ما هستيم نه موبايل ما.
اين بازي اتفاقا افراد را به گوشهوكنار شهر ميكشاند و حتي ميتواند منجر به كشف شهر بشود. خيلي از افرادي كه تا حالا توجهي نداشتهاند، حالا دارند شهر را زيرورو ميكنند. حتي من پيشبيني ميكنم كه طراحيهايي از روي اين بازي صورت بگيرد كه مشخصا منجر به كشف شهر بشوند. حتي ممكن است به عملي توريستي منجر بشود؛ مثلا كشورها براي جلب توريست از اين نوع بازي كمك بگيرند و يك پوكمون جديد بهوجود بياورند. ميتواند منجر به خلاقيتهاي جديدي هم بشود ولي حتما مخاطراتي هم در پي دارد؛ مثل همين نقاط ناامن يا چيزهايي كه شاهد بودهايم.
من فكر ميكنم اين بازي فراگير خواهد شد و بهخصوص در مكانهاي تفريحي مثل پاركها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.با اينكه هنوز چند هفته از ورود بازي پوكمونگو به دنياي بازيهاي رايانهاي نميگذرد، به سرعت در همه دنيا فراگير شده است. پوكمونگو با استفاده از واقعيتافزوده، بازيهاي رايانهاي را وارد مرحله تازهاي كرده است. اين چندهفته هنوز دوره هيجان و شگفتي بيش از اندازه نسبت به اين بازي است و بايد منتظر ماند تا پس از فروكشكردن اين هيجانات، عوارض و آسيبهايي كه اين بازي با برداشتن مرز واقعيت و بازي ممكن است به زندگي انسانها وارد كند بررسي شود. در پروندهاي كه پيش روي شماست هم با بازي پوكمونگو آشنا ميشويد و هم تحليل بازي را از نگاه يكي از اساتيد ارتباطات ميخوانيد. يكي از نويسندگان از تجربه بازي در خيابانهاي شهر نوشته است. تاريخچه تحول بازيهاي رايانهاي نيز آخرين بخش اين پرونده است.
نظر شما