نخستین پارامتر معنا پیدا کردن همدلی و حمیت تیمی بود که از راس مدیریت شروع شده و تا کادر فنی و بازیکنان سرایت پیدا کرد.
بعد از آن دو باخت بحث‌انگیز دور مقدماتی که می‌توانست با توجه به جوانی تیم بنیان آن را نشانه رود، دیدیم که چگونه مسئولين فدراسیون همچنان به حمایت از کادر منتخب خود پرداخته و با مدیریت کردن بحران و زدودن آثار مخرب شکست‌ها، با روحیه دادن به بازیکنان توانستند آب ریخته را به جوی بازگردانند.
نکته مهم دیگر شجاعت سرمربی با تجربه‌ای بود که با مقصر جلوه دادن خود موفق به جلب اعتماد بیشتر بازیکنانش در ادامه راه برای فداکاری هر چه بیشتر شد. رضا نوری با پیشینه درخشان بازیگری و مربیگری در تیم ملی، با تواضع و فروتنی عنوان کرد که برای جبران مافات از تجارب و دانش درک بائرمان آلمانی بیشتر سود خواهد برد و ابایی از طعنه دیگران ندارد.
حاصل تفکرات روی هم ریخته، به‌پا خواستن و تهیيج جوانانی شد که با خلوص کامل هر چه داشتند در طبق اخلاص در میدان بازی با حریفان گذاشتند و دیگر با همدلی سرایت کرده از بالا به پائین، هیچ تیمی جلودار آنان برای رسیدن به قهرمانی نشد.
سروقامتان جوان بسکتبال ابتدا از چین، تیم مدافع عنوان قهرمانی آغاز کردند و با نمایشی تحسین‌برانگیز با حذف مدعی شماره یک، قدم به نیمه نهایی گذاشتند.
حالا نوبت گرفتن انتقام از برندگان قبلی و دو تیم دیگر مدعی شرق آسیایی بود. اول نوبت کره جنوبی بود که در مقابل اراده بیدار شده جوانان ایران زمین زانو زد و سپس در میدان آخر ژاپنی‌ها به‌رغم همه تلاششان تسلیم شیربچه‌های بسکتبال شدند و بسکتبال ایران برای نخستین بار و در راستای صبر و حلم به خرج داده شده، با یک تیر سه نشان را همزمان به درستی نشانه رفت.
بسکتبال این قهرمانی را بدون شک مرهون یک کار تیمی و جمعی است که می‌تواند هم الگویی برای سایر تیم‌های ورزشی باشد و هم دست‌مایه‌ای برای کارهای سترگ‌تر در آینده.
نظر شما