در ايران از ميان بيش از 2700قلم دارويي كه عرضه و مصرف مي‌شود، تنها 200قلم آنها حدود 80درصد هزينه‌هاي دارويي را به‌خود اختصاص مي‌دهند. به‌عبارتي تنها 5. 7درصد از داروها، 80درصد هزينه‌ها را به‌خود اختصاص مي‌دهد. بخش عمده‌اي ازاين 200قلم، داروهايي هستند كه با استفاده از تكنولوژي‌هاي نوين توليد و به‌خصوص براي درمان بيماري‌هاي صعب‌العلاج مصرف مي‌شوند. گرچه رشد صنعت داروسازي ايران در توليد محصولات بيوتكنولوژيك و توليد داروهاي ضد‌سرطان در سال‌هاي گذشته بسيار مطلوب بوده است، اما گپ تكنولوژيك به يكي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار در اختلاف فاحش قيمت‌ها تبديل شده و باعث شده تا شكاف قيمت بين داروهاي توليد داخل و داروهاي وارداتي ناباورانه و غيرقابل‌قبول باشد.
به‌رغم تمام هجمه‌هايي كه از سوي رسانه‌هاي داخلي در اين سال‌ها عليه صنعت داروسازي كشور وارد شده است به‌جرأت مي‌گويم كه مطالعه و مرور قيمت تعدادي از داروهاي توليد داخل نشان خواهد داد كه صنعت داروسازي ما با رشد قيمت متناسب آنچه دربازار ساير كالاها رخ داده، مواجه نبوده است. به عبارت ديگر، مطالعه مقايسه‌اي كالاي توليدشده در اين صنعت با ساير صنايع گواهي بر كوتوله نگاه داشتن اين صنعت از ابعاد اقتصادي و اجتماعي است؛ زيرا وقتي صنعتي از نظر اقتصادي سهم و جايگاه قابل توجهي در اقتصاد شهر و كشور نداشته باشد به مرور شأن و جايگاه خود را از دست مي‌دهد.
در همين راستا ضروري است تا هر كس كه مدعي افزايش قيمت داروهاي توليدي است به آمار سال گذشته (كه چندان دور نيست) توجه داشته باشد.
در سال 94، از 9. 39ميليارد عدد داروي مصرف‌شده، فقط 800ميليون عدد وارد شده و 1. 39ميليارد عدد در داخل توليد شده است. همچنين در همان سال، حدود 1900ميليون دلار ارز به دارو اختصاص پيدا كرد كه 777ميليون دلار آن سهم بخش توليد بود تا به واسطه آن مواد اوليه، ماشين‌آلات، استاندارد‌ها تهيه شود.
صنعت داروسازي ايران تنها با 777ميليون دلار، 98درصد داروي مورد نياز كشور را تأمين كرده است و تنها 2درصد از داروي مصرفي در كشور از طريق واردات تأمين مي‌شود كه همين مقدار 60درصد از ارز كشور كه بيش از 1000ميليون دلار بوده را به‌خود اختصاص داده است كه تصور مي‌كنم براي توضيح بيشتر اين آمار بايد به اين يك شعر بسنده كرد: «تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.»
نظر شما