شیوه‌ی بدیعی که خاقانی در شعر فارسی ابداع کرده است به سبب استحکام لفظ و ترکیبات تازه و نازک‌اندیشی و کاربرد استادانه صنایع ادبی، زبان‌زد است. واژه‌ها در شعر خاقانی در ترکیبی نغز و سنجیده و در ضمن شبکه‌ای در هم تنیده از روابط پیدا و پنهان لفظی و معنوی به یکدیگر پیوند خورده‌اند. این شیوه را در بسیاری از قصائد و غزلیات خاقانی می‌توان دید.
دکتر محمدرضا ترکی در بیست‌ونهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی خاقانی که در روز چهارشنبه ۲۷ مرداد ساعت ۱۶:۳۰ با عنوان «خاقانی و سفر کوی مغان» برگزار می‌شود به تحلیل قصیده‌ی «جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا» می‌پردازد. علاقه‌مندان برای حضور در این درس‌گفتار می‌توانند به مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی مراجعه کنند.
نظر شما