در تمام اديان توحيدي، پزشكي از يك ارزش والايي برخوردار است زيرا با پنهان‌‌ترين جنبه‌هاي انسان و خصوصي‌ترين حيطه‌هاي مردم سروكار دارد. چنانچه فردي در خودش توانايي رازداري و حفظ اسرار مردم را نمي‌بيند و توانايي وقف زندگي خود براي سلامتي مردم را ندارد بهتر است به‌دنبال مشاغل ديگر برود. امروزه ديگر مانند قبل نيست كه صرف پزشك شدن درآمد خوبي را براي كسي ضمانت كند و در اين حرفه نيز مانند ساير حرفه‌ها بازار رقابت وجود دارد و اگر كسي بخواهد از نظر مالي موفق باشد بايد توانايي خوبي هم داشته باشد. علاوه بر اين، توانايي حفظ ارزش اخلاقي هم مسئله مهم و قابل‌توجهي است. خواهش ديگري كه بنده از همكارانم دارم اين است كه همواره با بيمارانشان به‌صورت شفاف برخورد كنند چرا كه بسياري از نارضايتي‌هايي كه بيماران از پزشكان خود مطرح مي‌كنند به‌دليل عدم‌ارائه توضيحات دقيق راجع به بيماري يا وقت كافي اختصاص ندادن براي گوش‌دادن به درددل‌ها و صحبت‌هاي بيمار است. هر قدر كه بتوان با احساس مسئوليت بهتر، حس اعتماد قوي‌تري در بيمار ايجاد كرد، مطمئنا فرآيند درمان موفقيت‌آميزتر خواهد بود و اين همراهي و همدلي بين پزشك و بيمار مي‌تواند به بهتر شدن اين فرايند كمك كند. به‌كار بردن اصطلاحاتي مانند «من پزشكم يا تو»، «من مي‌فهمم، شما دخالت نكن» و در كل، برخورد غيرمحترمانه با بيمار در‌شأن يك پزشك نيست. اگر حين درمان عارضه‌اي براي بيمار ايجاد مي‌شود پزشك بايد شهامت قبول اين مسئله را داشته باشد و از همه اينها مهم‌تر به‌نظر بنده قبل از شروع درمان، پزشك بايد امكانات متفاوتي را كه براي درمان وجود دارد، براي بيمار و مخاطراتي كه فرايند درمان ممكن است با آن مواجه شود را توضيح دهد. اين موجب مي‌شود كه همكاري بهتري صورت بگيرد.
توصيه ديگر بنده به همه دانشجويان پزشكي اين است كه اگر با انگيزه‌اي غيراز خدمت و انگيزه‌هاي معنوي وارد اين رشته شده‌اند بهتر است رشته تحصيلي خود را تغيير دهند چون با شرايطي كه حرفه پزشكي در دنيا پيدا كرده ديگر اين حرفه وسيله‌اي براي رفع نيازهاي مالي يك فرد نيست و فقط جنبه‌هاي پاك و انساني آن است كه بايد مورد توجه قرار گيرد. همه پزشكان بايد بدانند كه علم پايان ندارد و علم آموزي بعد از فارغ‌التحصيلي بايد ادامه داشته باشد البته اين نكته قابل‌ذكر است كه نحوه بازآموزي كه هم اكنون براي پزشكان داريم مطلوب نيست؛ البته از هيچ بهتر است. خيلي بهتر است كه آموزش به‌صورت فعال تغيير كند و از كلاس به سمت سمينار و كارگاه‌هاي بازآموزي ببريم و حتي اگر وزارت بهداشت اين امكان را داشته باشد كه كل فعاليت يك پزشك را در دوره زماني مثلا 5ساله مورد بررسي قرار بدهد و چنانچه ميزان خطايي كه اين پزشك در كاركرد خودش داشته از آمارهاي قابل‌قبول بيشتر باشد، براساس شدت و ميزان عوارض، دوره بازآموزي را براي اين پزشك الزامي كند و حتي مجوز فعاليت او را به حالت تعليق دربياورد؛ چرا كه برخورد با افراد خطاكار بهترين راه براي حمايت از افراد شريف، تلاشگر و زحمتكش در اين صنف است.
نظر شما