آمریکا؛ دلارهای انتخابات

شبکه خبری بی‌بی‌سی اخیراً در گزارشی در این باره نوشت، شروع زودهنگام مبارزات انتخاباتی و نزدیک شدن زمان رقابت مقدماتی، قطعا کمکی به آگاهانه هزینه کردن بودجه انتخاباتی نکرده است.

در سال 2008 بیش از نیمی‌از ایالت‌های آمریکا در رای‌گیری شرکت خواهند کرد. این در حالی است که تا قبل از پنجم فوریه سال 2004، تنها 9 ایالت در رای گیری شرکت کرده بودند. بنابراین، به جای تمرکز بر روی ایالت‌های مهمی‌نظیر آیووا و نیو همشیر، هم‌اکنون امیدهای ریاست جمهوری در ستاد‌ها و دفاتر سراسر آمریکا شکل گرفته است.

مرکز پاسخگویی سیاسی آمریکا گروه پژوهشی غیر حزبی که پیگیری هزینه‌ها را در سیاست آمریکا بر عهده دارد، چنین می‌گوید: بیش از نیمی‌از مجموع هزینه‌های نامزدها از ماه ژانویه تا ژوئن، به هزینه‌های بهره برداری از کارهای پایه ای اختصاص یافته و مبلغ 80.6میلیون دلار صرف حقوق و مزایای کارکنان، اجاره دفاتر، تجهیزات و هزینه‌های اداری و ضروری شده است.

همچنین 24درصد از مجموع پول هزینه شده، صرف مخارج مبارزات انتخاباتی نظیر رقابت، مشاوره‌های سیاسی، نظرسنجی، پوستر و پلاکاردها شده بود.

نشست با رای دهندگان

ماسی ریچ، سخنگوی مرکز پاسخگویی ملی آمریکا می‌گوید: با توجه به اینکه تنها 10درصد برای هزینه رسانه ای در 6 ماه اول سال 2007 در نظر گرفته شده بود، هم اکنون این رقم سر به فلک گذاشته است. وی همچنین اضافه کرد:  تبلیغات، به‌عنوان هزینه شماره یک خواهد بود که ابتدا در ایالت‌های مهم اجرا خواهد شد.

با توجه به کارهای زیاد و محدودیت زمانی، این سؤال مطرح است: درصورتی که آنها نتوانند به همه این ایالت‌ها سفر کنند، تا چه اندازه از طریق امواج رادیو – تلویزیونی قادر به رقابت در این مکان‌ها خواهند بود؟ آیا واقعا آنها فعالیت‌هایشان را از طریق رادیو و تلویزیون که بسیار پر‌هزینه است، ادامه خواهند داد؟

اگرچه وب سایت‌های مبارزات انتخاباتی با استفاده از اهداکنندگان شخصی (به‌عنوان یک روش بسیار ارزان)، نامزدها را قادر به افزایش سرمایه کرده بود اما آقای ریچ جایگزین کردن اینترنت را برای برقراری ارتباط با رای‌دهندگان کم انگیزه - که نیاز به تبلیغات بیشتری دارند -درنظر نگرفته است.

آقای ریچ خطاب به کاندیدا‌ها گفت: شما باید افراد را در جایی که هستند ملاقات کنید. اغلب آنها در شب تلویزیون تماشا می‌کنند یا در مسیر محل کار به رادیو گوش می‌دهند.

تبلیغات کوبنده

گروه تحلیل فعالیت انتخاباتی در رسانه، نهادی که مسائل تبلیغات سیاسی را در شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی و اینترنتی دنبال می‌نماید، هزینه‌های زیادی را در این مبارزات انتخاباتی پیش بینی کرده است.

این نهاد اخیرا در خبرنامه خود نوشت: با بررسی و تحلیلی که بر روی انتخابات سال 2004 داشتیم، هزینه‌های تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری را به تنهایی 800 میلیون دلار پیش بینی می‌کنیم. از 29 سپتامبر امسال حدود 16265 تبلیغ در ایالت آیووا صورت پذیرفته و تاکنون این ایالت رتبه اول را در تبلیغات مبارزات انتخاباتی کسب نموده است.

براساس این گزارش میزان تبلیغات بیل ریچاردسون، فرماندار نیو مکزیکو، حدود 4343 تبلیغ بوده است که این رقم بسیار بیشتر از رقبای دمکرات خود - هیلاری کلینتون و جان ادوارد - بوده است. ایوان تریسی، مؤسس گروه تحلیل فعالیت انتخاباتی در رسانه، در وبلاگ خود به نام عصر تبلیغات می‌نویسد: میت رومی، نامزد جمهوریخواه، تا آخر ماه فوریه تبلیغات خود را در بیش از 10هزار‌نقطه به نمایش گذاشته و نزدیک به 8 میلیون دلار هزینه کرده که بخش اعظم آن در ایالتهای آیووا و نیوهمشیر صورت پذیرفته بود.

آقای تریسی همچنین اضافه کرد: باراک اومبا، شخصی که برنامه‌های هیلاری کلینتون را در انتخابات ملی هدایت می‌کند، مبلغ 2 میلیون دلار صرف تبلیغ در تلویزیون کرده که بهترین آن در ایالت آیووا بوده است.

سطح مالی رقابت کنندگان

برخی از گروه‌ها با افکار اصلاح طلبی در مسائل مالی مبارزات انتخاباتی، پیشنهادهایی را درمورد کاهش هزینه‌های تبلیغاتی ارائه کردند تا بدین طریق بتوانند کمکی به کم کردن این هزینه‌ها کنند و برای همه فعالان و مبارزان انتخاباتی فرصتی فراهم شود که از طریق روشی از پیش تعیین شده و مشخص، تامین بودجه نمایند. این پیشنهادها شامل ایجاد صندوق ملی است که به نامزدها اجازه می‌دهد مبلغی را به سرعت از آن صندوق دریافت کنند به علاوه تعهدات دیگری نظیر اختصاص فضاهای آزاد به همراه گویندگان رادیو و تلویزیون.

به این ترتیب نامزدها جهت پذیرش وام صندوق ملی، دارای انتخاب هستند - در این صورت هزینه تبلیغاتشان در سطح کشور تا سقف 50 میلیون دلار محدود شده و از این مقدار حدود 21 میلیون دلار آن صرف هزینه‌های رقابت می‌شود – اما بسیاری از نامزدها این پیشنهاد را قبول ندارند و معتقدند که این مبلغ جوابگوی هزینه‌های تبلیغاتی آنها نیست.

دبورا گولدبرگ، مدیر دموکراسی در سنتر برنان دانشکده حقوق دانشگاه نیویورک، جزء موافقان این طرح است که قصد تغییر در سیستم موجود را دارد. وی می‌گوید: ما خواستار آن هستیم که نامزدها از وام صندوق ملی جهت ارائه اهداف و برنامه‌های خود استفاده کنند.

این در حالی است که آنها نباید جهت انجام کارهای انتخاباتی خود، مدیون منافعی خاص شوند. درصورتی که کاندیداها متوجه می‌شدند که می‌بایست در یک سطح برابر با رقبای خود به رقابت بپردازند، لزومی‌نمی‌دیدند به اندازه ای که هم اکنون هزینه می‌کنند، برای این رقابت خرج کنند.

گولدبرگ همچنین گفت: مبلغ ارائه شده تحت عنوان وام صندوق ملی باید به‌طور قابل توجهی افزایش یابد اگرچه کاندیداها از اینکه برای این رقابت هزینه ای از حساب شخصی پرداخت نمی‌کنند، به اندازه کافی سود می‌برند. همچنین گروه‌های دیگری هستند که افزایش وام صندوق ملی را جوابگوی این شرایط نمی‌دانند و دلیل آن را اینگونه بیان نمودند که این افزایش، باعث محدودیت در آزادی بیان می‌شود.

مایک اسکریم از مرکز سیاست‌های رقابتی  چنین گفت: ما معتقدیم درصورتی که شما بخواهید افراد بیشتری را برای انجام کارهای دفاتر خود، بدون محدودیت گفتار به خدمت بگیرید، محدودیت‌های سهمیه خود را افزایش می‌دهید.

آسیب‌های انتخاباتی

در 6 ماه اول سال، نامزدها حدود 8 درصد از مجموع هزینه‌های خود را از کمک‌های مالی مردم تامین کرده‌اند. یکی از کاندیداها که به علت ناتوانایی‌اش در مقابل هزینه‌های بالا در این رقابت، صدمه دید و از گردونه رقابت خارج شد، جان مک کین جمهوریخواه بود. همچنین سناتور آریزونا به خاطر پیش بینی نادرست، مجبور به اعمال تغییراتی در برنامه‌های انتخاباتی خود پیش از تابستان و بعد از جمع آوری کمک‌های مردمی‌شد.

آیا دیگر نامزدها احساس خواهند کرد که تنگناهای مالی به‌صورت فشار هزینه‌ها در ماه‌های آینده بروز خواهد کرد؟ بدیهی است افزایش هزینه‌های رقابتی در این مبارزه انتخاباتی قابل پیش بینی نیست و تعداد زیادی هزینه کننده بزرگ در راه است.