مارین کارنت توربینز که در بریستول بریتانیا این طرح را به عهده گرفته است، اظهار امیدواری کرده که بتواند به زودی این توربین‌ها را نصب کند و بزرگ‌ترین طرح تولید برق بریتانیا را به‌طور کامل اجرا کند.
نیویورک تایمز در گزارشی می‌نویسد: توربین‌های دریایی بسیار شبیه توربین‌های بادی هستند، هر کدام از ملخ‌های این توربین‌ها 15 تا 20 متر هستند و روی محوری که یک تیر 3 متری است سوار شده‌اند. در این روش، جریانات دریایی، ملخ‌های توربین را در هر دقیقه بین 10 تا 20 دور می‌چرخاند که البته این موضوع از امتیازات این توربین‌ها به‌حساب می‌آید چرا که در طولانی شدن عمر آنها تأثیر بسزایی دارند.
توربین‌ها بعد از به حرکت در آمدن با یک گیربکس درگیر می‌شوند که به واسطه آنها ژنراتورها شروع به تولید برق می‌کنند و پس از آن جریان برق به‌وسیله کابل‌هایی که از زیر آب به سمت ساحل هدایت شده‌اند به شهرهای ساحلی انتقال داده می‌شود.
تعداد توربین‌هایی که در این طرح پیش‌بینی‌شده نصب شوند، در حدود 60 توربین دو ملخه است که این تعداد از نظر کارشناسان تولید انرژی‌های پاک، بسیار ایده‌ال است.
الیوت ادز، پروفسور دانشگاه میلتون کینیز بریتانیا دراین باره می‌گوید: «در حال حاضر روش‌های متنوع و ابتکاری برای تولید انرژی به‌وجود آمده‌است و حرکت این توربین‌ها در زیر آب برد دیگری برای ما به حساب می‌آید. نیروی جذر و مد دریا و موج‌های دریایی می‌توانند 15درصد برق بریتانیا را تأمین کنند ولی برای اینکه این روش تولید برق، با توربین‌های بادی قابل رقابت باشند، نیاز مند این است که تولید‌کنندگان به سرعت این روش را گسترش دهند.»
چون که تولید انرژی‌های پاک از منابع طبیعی مانند خورشید و باد در کشورهای اروپایی به علت شرایط اقلیمی خاصشان چندان چشم‌گیر نیست، شاید این روش بتواند به سرعت جای خود را دربازار انرژی اروپا باز کند.
