نشانگان ساختمان بیمار را اغلب به اشتباهات در گرمادهی، گردش هوا و سیستم‌های تهویه مطبوع نسبت می‌دهند.
به همین علت انستیتوی ملی ایمنی و بهداشت شغلی آمریکا این وضعیت را با اصطلاح «کیفیت هوای درون ساختمان» توصیف می‌کند.
بر اساس تعریف این انستیتو در صورتی که ۲۰ درصد از کارکنان در یک ساختمان علائمی از جمله آبریزی چشم، گرفتگی صدا، سردرد، خشکی و خارش پوست، سرگیجه، تهوع، تپش قلب، تنگ نفس، خونریزی بینی، خستگی مزمن، سردرگمی ذهنی، لرزش دست، تورم ساق یا قوزک پا را گزارش کنند، ممکن است آن ساختمان را به اصطلاح یک «ساختمان بیمار» خواند. عامل تعیین‌کننده این است که هنگامی که کارکنان به خانه می‌روند یا در تعطیلات هستند، این علائم برطرف می‌شود.
از جمله علل دیگری که در ایجاد این نشانگان موثر دانسته شده‌اند، احتراق در فضای بسته (هیترها، اجاق گاز و سیگار کشیدن) و تجمع مونوکسیدکربن و ذرات قابل‌استنشاق، ترکیبات آلی فرار (VOC) مانند بنزن، استیرن و سایر حلال‌ها، عوامل آلرژی‌زا و بیماری‌زای منتقل‌شونده بوسیه هوا مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، هاگ‌ها و گازهای سمی ساطع‌شده از برخی از مواد جدید ساختمانی (مانند پلی‌وود یا چوب پلاستیک و چسب موکت) و لوازمی مانند مبل‌ها و موکت‌ها هستند.
نظر شما