هرچند به روشنی مشخص است که کشورهای عضو شورای اینترپل، به روشنی پیام مثبت ایران و پاسخ‌های پارازیت گونه دولت آرژانتین را در گذشته و حال دیده و به سادگی درمورد آنچه حقیقت دارد، تصمیم خواهند گرفت.
انفجار انجمن آمیا در ۱۸ ژوئیه 1994(27تیر 1373)، 2 مرکز انجمن یهودیان آرژانتین (دایا) و مرکز فرهنگی اسرائیل در آرژانتین موسوم به آمیا (AMIA) یا (Asociacion Mutual Israelita Argentina) در بوئنوس آیرس منفجر شدند.
این حوادث، ۸۵ کشته و حدود ۲۵۰ نفر زخمی برجای گذاشت. گزارش‌ها حاکی از این بود که این انفجار در اثر برخورد یک دستگاه اتومبیل بمب گذاری شده و در یک عملیات انتحاری، صورت گرفته است.
در اسرائیل، نخست وزیر وقت، گروه‌های تندرو اسلامی موردحمایت ایران (حماس و جهاداسلامی) را مسئول رویداد آمیا دانست.
از سوی دیگر، سفیر اسرائیل در آرژانتین گفت: اسرائیل اطمینان دارد که انفجار به وسیله گروه‌های تروریستی و با کمک ایران انجام گرفته است.
در آرژانتین هم زیر فشار یهودیان، سیل اتهامات روانه ایران شد و تهران از سوی دولت آرژانتین مسئول این رویداد شناخته شد. یکی از گروه‌هایی که در روند سمت دادن سخن پراکنی‌ها علیه ایران بیشترین نقش را داشت، انجمن یهودیان آرژانتین (دایا) بود.
در عین حال، نایب رئیس شورای جهانی یهود از همان آغاز ادعا کرد: ایران در انفجار آمیا دست داشته است و خواستار بیرون کردن رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی در آرژانتین شد.
به‌رغم وجود شواهد متقن مبنی بر انفجار ساختمان از داخل و رد فرضیه انتحاری بودن عملیات، مجموعه تحولات بعدی شامل روند قضائی پرونده، تحقیقات به عمل آمده، اتهامات وارده و شهادت‌ها، اعترافات و... نشان داد که توطئه‌ای از پیش طراحی با هدایت و اجرای صهیونیسم جهانی و عوامل آرژانتینی آن وجود داشته که از جمله اهداف اصلی آن، بدنام ساختن چهره جمهوری اسلامی ایران و تروریست جلوه دادن مقامات کشورمان و حزب‌الله لبنان نزد افکار عمومی بین‌المللی بوده است.
طی 13 سال مدارک جعلی و شهادت‌های کذب زیادی فراهم آمد و در یک اقدام هماهنگ، بسیاری از عوامل دولتی، قضائی و انجمن یهودیان و رژیم اسرائیل، تبلیغات علیه مسلمانان را پی گرفتند.
فشار اسرائیلی
درپی انفجار آمیا و تحت فشار یهودیان، رئیس‌جمهوری وقت آرژانتین دستور تخصیص یک بودجه 2 میلیون دلاری به‌عنوان جایزه کشف عاملین انفجار آمیا را صادر کرد.
ازسوی دیگر، بوئنوس آیرس و تل آویو در مورد ارسال متخصصین امنیتی اسرائیل به آرژانتین به توافق رسیدند که به موجب آن، کارشناسان امنیتی اسرائیل وظیفه آموزش پرسنل امنیتی آرژانتین را برای حفاظت از مقامات، اماکن، ادارات و آموزش هایی چون دفاع شخصی، تیراندازی، زبان ایما و اشاره، عملیات پوششی و... برعهده گرفتند.
در دسامبر، ۱۹۹۴ همایشی تحت عنوان «تهدید تروریسم بنیادگرا» از سوی «دایا» و سفارت اسرائیل در آرژانتین برگزار شد که محوربحث آن، شرکت ایران در انفجار آمیا بود.
در همین حال، دولت آرژانتین تحقیقات گسترده‌ای را در داخل و خارج کشور و با کمک سازمان‌های جاسوسی سیا و موساد و سازمان اطلاعاتی اسپانیا برای اثبات دخالت ایران در انفجار آمیا آغاز کرد و قاضی تحقیق پرونده آمیا کوشید با انجام گفت‌وگوهایی با اشخاص فراری ایرانی به اهداف خود دست یابد.
در هر صورت، قاضی، پرونده را به دیوانعالی آرژانتین ارائه داد. اما دیوانعالی به استناد بسنده نبودن اسناد و مدارک از پذیرش پرونده خودداری کرد. در اواخر مرداد، ۱۳۷۴ در پی مشکلات بین ایران و آرژانتین، روابط 2 کشور به سطح کاردار کاهش یافت.
مقامات آرژانتین پس از ماه‌ها بررسی و پژوهش به هیچ دستاوردی درباره دخالت ایران در انفجار آمیا دست نیافته‌اند و این نشان بی‌گناهی ایران است.
چند ماه پس از انفجار آمیا، رئیس‌جمهوری وقت آرژانتین اعتراف کرد که در مسئله آمیا زیاده روی‌هایی صورت گرفته است. از سوی دیگر، نماینده دادستانی این کشور گفت: اسناد کافی برای اثبات دست داشتن ایران در انفجار آمیا وجود ندارد.
این سخنان از سوی رسانه‌های آرژانتین چنین قلمداد شد که بوئنوس آیرس آشکارا می‌پذیرد که مدرکی علیه ایران در دست ندارد. همچنین قاضی پرونده گفت: مدارکی داریم که نشان می‌دهد انفجار به وسیله گروهی از نظامیان دست راستی آرژانتین صورت گرفته است.
پس از این اظهارات، نشانه‌های فراگیرتری درباره دست داشتن عوامل داخلی در انفجار آمیا به دست آمد. چند ماه پس از ماجرای انفجار آمیا، یکی از نظامیان آرژانتین با تسلیم خود به مقامات این کشور اعتراف کرد نقش اصلی را در انفجار آمیا داشته است.
از سوی دیگر، مردم آرژانتین سخن پراکنی‌های یهودیان علیه ایران را نمی‌پذیرند. برای مثال، در یک نظرسنجی در آرژانتین، بیشتر مردم این کشور گفته‌های ضدایرانی پس از انفجار آمیا را نتیجه تلاش‌های سازمان‌های سیا و موساد می‌دانستند.
اظهارات عجولانه
چندی پیش نشریه آرژانتینی لاتاسیون چاپ بوئنوس آیرس با اشاره به اظهارات اخیر کرچنر، رئیس‌جمهوری آرژانتین در مجمع عمومی سازمان ملل ضد ایران نوشت: در حالی که مقامات آرژانتینی گفته بودند کرچنر در سازمان ملل نامی از ایران نخواهد برد اما گویا رئیس‌جمهوری آرژانتین تاب مقاومت در برابر لابی صهیونیست‌ها در این کشور را نداشت.
کرچنر در سخنان خود بدون ارائه هیچگونه سند و مدرکی تهران را در قضیه آمیا متهم کرد؛ پرونده‌ای که تاکنون به خاطر فساد دستگاه قضائی آرژانتین و لابی صهیونیست‌ها در این کشور به بی‌راهه رفته و از مسیر اصلی خود دور شده است.
اظهارات کرچنر در سازمان ملل و همچنین تلاش اخیر لابی‌های صهیونیسم برای اعمال فشار بر اینترپل در آبان ماه جاری، از برخی جنبه‌ها حائز اهمیت است: اول اینکه این اظهارات واقعیتی را نشان می‌دهد و آن اینکه جریان اطلاع‌رسانی در دولت آرژانتین جریانی کامل و روزآمد نیست.
مدت‌ها قبل رئیس‌جمهوری آرژانتین از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود که تهران نیابت‌های قضائی را بپذیرد و تهران نیز در همان زمان رسما موافقت خود را با این امر اعلام کرده بود.
در آن زمان سخنگوی وزارت امور خارجه ایران گفته بود که تهران به‌رغم نبود موافقتنامه معاضدت قضائی با بوئنوس آیرس تمامی نیابت‌های قضائی قاضی آرژانتینی را دریافت کرده و قوه قضائیه کشورمان به برخی از نیابت‌ها نیز پاسخ داده است.
نکته دوم این که فساد دستگاه قضائی آرژانتین عامل اصلی کندی روند پرونده آمیا است، البته مشکل دستگاه قضائی آرژانتین منحصر به پرونده آمیا نیست.
چندی قبل سازمان شفاف‌سازی بین‌المللی، دستگاه قضائی این کشور را به‌عنوان فاسدترین دستگاه قضائی جهان در سال 6002 اعلام کرده بود. این موضوع برمقامات آرژانتینی نیز پوشیده نیست و خود آنها نیز به کرات به وجود فساد در دستگاه قضائی این کشور اقرار کرده و حتی کمیته‌های تحقیقاتی نیز برای بررسی جزئیات تشکیل داده‌اند.
فساد در دستگاه قضائی آرژانتین به حدی است که کرچنر یک روز پس از برگزاری دوازدهمین سالگرد انفجار آمیا از زد وبندهای کثیف مقامات جامعه یهودی با دولت قبلی آرژانتین پرده برداشته و به ناکارآمدی دستگاه قضائی کشورش اعتراف کرده بود.
نکته سوم این که عدم حصول نتایج قانونی برای روشن ساختن ابعاد انفجار‌های آمیا و احقاق حقوق قربانیان مظلوم این واقعه و مرهم گذاشتن بر زخم‌های خانواده‌های آنها معضل حقوق بشری برای آرژانتین است و نشان می‌دهد که فریاد انسان‌های زیادی در آرژانتین به خاطر عدم دستیابی به حق و حقوق قانونی خود به جایی نرسیده و در نطفه خفه می‌شود.
کرچنر در سال 5002 با امضای متنی نزد کمیسیون حقوق بشر سازمان کشورهای آمریکایی به قصور دولت وقت در انجام تحقیقات قضائی اعتراف کرد.
نکته چهارم این که بیش از 21 سال از سوء‌قصد به جان کاردار وقت جمهوری اسلامی ایران در آرژانتین می‌گذرد. در آن اقدام ناجوانمردانه کاردار کشورمان به شدت آسیب دید که آثار این جراحات هم اکنون نیز در بدن وی وجود دارد.
البته پرونده این ترور همچنان باز است و متأسفانه دولت آرژانتین نسبت به احقاق حقوق این تبعه کشورمان که مطابق کنوانسیون ۱69۱ وین از حقوق دیپلماتیک برخوردار بوده است، خودداری می‌ورزد و این در حالی است که مسببان این واقعه که رسما مسئولیت ترور را به عهده گرفته‌اند، بدون پیگرد قانونی و آزادانه در آرژانتین زندگی می‌کنند.
این بی‌حرمتی به حقوق انسانی را نیز باید به حساب فساد در دستگاه قضائی آرژانتین و سهل انگاری دولت حاکم بر آرژانتین گذاشت.
نکته پنجم این که قوه قضائیه ایران با هدف کمک به مردم و دولت آرژانتین و به‌عنوان یک اقدام انسانی و در راستای تلطیف روابط منجمد شده میان 2کشور آمادگی کامل خود را برای تشکیل یک کمیته حقوقی دوجانبه در چارچوب رعایت حقوق بین‌الملل و پذیرش قوانین حقوقی هر یک از 2کشور اعلام داشته است.
ولی از سوی دیگر متأسفانه پاسخ دولت آرژانتین به این پیشنهاد انسان دوستانه پاسخی در خور شأن یک دولت مستقل و صلح طلب نبوده است.
واضح است که گروه‌های فشار طرفدار صهیونیسم در آرژانتین و برخی قدرت‌های جنگ طلب این خط غلط را به دولت آرژانتین دیکته می‌کنند که در مقابل حسن نیت ایران واکنش مثبت نشان ندهد.
