اين 4اپيزود افت و خيز زيادي دارد و به‌نظر من، بخش چهارم آن از همه قابل‌قبول‌تر است. اپيزود اول به كارگرداني هادي نائيجي و بازي حامد بهداد موضوعي ملموس‌تر را به تماشاگر نشان مي‌دهد اما به‌نظر فيلمنامه در ميانه‌هاي راه جهشي دارد كه شايد تماشاگر را سردرگم كند؛ با اين حال، كارگردان در اين بخش صحنه‌هايي احساسي و زيبا را با بازي بهداد به تصوير كشيده كه البته هنرنمايي اين بازيگر مانند فيلم‌هاي ديگر اوست و چيزي تازه به مخاطب نشان نمي‌دهد.
اپيزود دوم به كارگرداني دانش اقباشاوي نسبت به ديگر بخش‌ها فيلمنامه و كارگرداني بهتري دارد و نسل امروز را در كنار نسل ديروز در يك قاب قرار داده؛ موضوعي هم كه فيلمساز انتخاب كرده، نشان‌دهنده دغدغه اوست اما در اپيزود سوم به كارگرداني سيدروح‌الله حجازي موضوعي به تصوير كشيده شده كه چندان قابل بحث نيست. اين روايت نسبت به 3روايت ديگر با شعارزدگي همراه است و به لحاظ كارگرداني هم مي‌توان ايرادهايي بر آن وارد دانست.
اپيزود چهارم به كارگرداني هادي مقدم‌دوست از ديگر اپيزودها قوي‌تر است. در اين بخش كه ماجراي مدافعان حرم را روايت مي‌كند، فيلمساز با در دست داشتن يك فيلمنامه قابل‌قبول، در كارگرداني از ابزار روز استفاده كرده و توانسته با تماشاگر خود ارتباط برقرار كند.
معتقدم اپيزود چهارم مي‌تواند در حوزه سينماي مقاومت و دفاع‌مقدس يك فيلم جدا درنظر گرفته شود و به شكل مستقل به نمايش درآيد.
در پايان اگر بخواهيم نگاهي به بازي بازيگران در هر 4اپيزود فيلم سينمايي هيهات داشته باشيم، بايد بگوييم بهداد و حميد فرخ‌نژاد در 2اپيزود ابتدايي بازي تازه‌اي از خود نشان نمي‌دهند، هر چند بابك حميديان و مينا ساداتي هم نسبت به آنچه پيش‌تر از آنها ديده‌ايم چندان متفاوت نيستند اما به‌نظر مي‌رسد كارگردان توانسته هنر اين زوج بازيگر را در خدمت يك روايت آشنا درآورد.
نظر شما