ديرک وستفال ٣٠ ساله تا تابستان سال ٢٠١٦ ميلادى پيراهن تيم ملى واليبال آلمان را بر تن داشت و با اين تيم به مقام سوم مسابقات قهرمانى جهان در سال ٢٠١٤ نيز دست يافت. وى كه سابقه حضور در باشگاه‌هاى ليگ كشورهاى ايتاليا، فرانسه، لهستان و بلژيك را نيز دارد، پس از كناره‌گيرى از تيم ملى واليبال آلمان، نخست در پى بازگشت به زادگاه خود شهر برلين و ادامه فعاليت در يكى از باشگاه‌هاى واليبال برلين و يا حومه پايتخت آلمان بود، تا وقت بيشترى را در كنار خانواده خود بگذراند.
سرانجام پس از هفته‌ها رايزنى و جستجو براى انتقال به يكى از تيم‌هاى مورد نظر در برلين و عدم موفقيت در اين زمينه، مدير برنامه‌هاى وي از پيشنهاد تيم واليبال شهردارى تبريز براى جذب اين بازيكن خبر داد.
- "تركيبى از ابهام، كنجكاوى و اميدوارى"
به گزارش دويچه‌وله، وستفال به رغم شک و ترديد خود براى اقامت و بازى در ايران، سرانجام تصميم سفر به تبريز را نهايى كرد و به گفته خود "تركيبى از ابهام، كنجكاوى و اميدوارى" در لحظات پرواز خود به ايران داشت.
اما پس از ورود به ايران و كسب تجربياب نخست در اين كشور، ديدگاه ديرک وستفال نسبت به ايران تغيير يافت. وى تاكيد مى‌كند كه "مردم در ايران خيلى مهربان، صميمانه و بدون ذهنيت پيش قضاوتى" با او برخورد مى‌كنند.
- درآمد مناسب و محبوبيت واليباليست‌ها در ايران
يكى از دلايل حضور ديرك وستفال در ليگ برتر واليبال ايران بدون ترديد درآمد نسبتا بالاى واليباليست‌هاى حرفه‌اى در ايران است. وستفال از اين نكته متعجب است كه در ايران، فوتبال، واليبال و بسكتبال در سطح مشابهى از پوشش مطبوعاتى برخوردارند و در بين ورزشكاران حرفه‌اى، نه تنها فوتباليست‌ها، بلکه ورزشکاران این رشته‌ها نیز از درآمد بالايى برخوردارند.
وست فال با شگفت‌زدگى اشاره مى‌كند كه "تا كنون در هيچ يك از ايستگاه‌هاى فعاليت خود به عنوان واليباليست حرفه‌اى مشاهده نكرده است كه واليباليست‌ها از شهرت و محبوبيت فوق‌العاده‌اى در جامعه برخوردار باشند".
- زندگى در تبريز
اين واليباليست آلمانى در يک هتل در شهر تبريز ساكن است. در ايام كريسمس خانواده وستفال از آلمان به ايران سفر كردند و او را در جشن سنتى شب ميلاد عيسى مسيح تنها نگذاشتند. وستفال مى گويد كه او براى نخستين بار پس از گذشت ١٠ سال دوباره شاهد "شب كريسمس با برف سفيد" در شهر تبريز بوده است.
ديرک وستفال از تصميم خود براى حضور در ليگ واليبال ايران بسيار خوشحال است و از اين مرحله زندگى ورزشى خود "احساس خوشبختى" مى‌كند.
نظر شما