همين روزهاست كه مثل سالهاي گذشته از اوليايي كه به مدارس دولتي «كمك داوطلبانه» نكردهاند، خواسته شود براي دريافت كارنامه و البته پرداخت اين كمكها به مدرسه بروند اما تازهترين گزارشها نشان ميدهد اين درخواست كمك و شهريه از مدارس دولتي شهري به مدارس شبانهروزي در مناطق محروم هم كشيده شده است.
- استفاده ابزاري از انجمن اوليا
انجمن اوليا و مربيان در يك دهه اخير به ابزاري براي توجيه دريافت پول در مدارس دولتي تبديل شده و ساير كاركردهاي خود را از دست داده است. براساس اصل 30 قانون اساسي دولت موظف به تأمين وسايل آموزش و پرورش رايگان براي همه شهروندان تا پايان دوره متوسطه است و امكان دريافت اجباري پول در مدارس دولتي وجود ندارد و مسئولان آموزش و پرورش از طريق انجمن اوليا و مربيان واحدهاي آموزشي اقدام به دريافت پول از والدين دانشآموزان ميكنند. بهروز فتحي، كارشناس حوزه آموزش و پرورش تأييد ميكند كه بسياري از مدارس دولتي با استناد به مصوبه انجمن اوليا و مربيان و مجوز منطقه آموزش و پرورش اقدام به برگزاري كلاسهاي فوقبرنامه ميكنند. در ظاهر هم شركت در اين كلاسها اختياري است، ولي واقعيت چيز ديگري است. پدر يكي از دانشآموزان ميگويد: «كلاسهاي فوقبرنامه را با زمان آموزش رسمي ادغام كردهاند و امكان تفكيك آنها وجود ندارد و ما ناچار به پرداخت هزينههاي آن هستيم.»
- مشاركت اوليا در مدارس شبانهروزي
در مدارس شهري، برگزاري كلاسهاي فوقبرنامه و برخي كلاسهاي ديگر با مشاركتهاي مردمي است اما براساس تازهترين گزارشها در مدارس مناطق كمبرخوردار و شبانهروزي نيز كمبود بودجه موجي شده تا مسئولان دست به دامن والدين دانشآموزان شوند.
گويا مسئولان آموزش و پرورش تصميم گرفتهاند با توجه به كمبود بودجه در مدارس شبانهروزياي كه در مناطق محروم داير شدهاند، از مشاركت اولياي دانشآموزان استفاده كنند. اين كار با اهداف تاسيس اين مدارس مغايرت دارد؛ زيرا اين مدارس با عنايت به نبود مدرسه در مناطق محروم و امكانپذير نبودن تردد روزانه دانشآموزان بين مدرسه و خانه تاسيس شدهاند. اينكه بخواهند از خانواده اين دانشآموزان مبلغي براي تحصيل دريافت كنند موجب ترك تحصيل بسياري از آنها خواهد شد؛ زيرا خانواده آنها بنيه پرداخت هيچ هزينهاي را ندارند. معاون آموزش متوسطه وزير آموزش و پرورش نيز اين موضوع را تكذيب نميكند و به خبرگزاري مهر ميگويد: «براي جبران هزينههاي مدارس شبانهروزي از مشاركت اوليا استفاده ميكنيم اما هيچ مدرسهاي مجاز نيست از دانشآموزي كه توانايي كمك ندارد، هزينه دريافت كند.»
علي زرافشان در واكنش به اين پرسش كه چرا مدارس شبانهروزي در مناطق محروم از دانشآموزان مبلغي بالغ بر ۳۵۰ هزار تومان دريافت ميكنند و همين موضوع موجب بازماندگي از تحصيل آنان شده، توضيح ميدهد: «با توجه به محدوديت مالي دولت، بودجه براي تغذيه مدارس شبانهروزي كفايت نميكند». مدارس شبانهروزي در حقيقت ويژه دانشآموزان مناطق خيلي محروم هستند؛ آنهايي كه از حداقلها هم محروم ماندهاند و حالا درخواست شهريه و كمك مردمي از آنها ميتواند باعث بحرانهاي جدي در آموزش اين مناطق شود. بهروز فتحي ميگويد: «در حالت عادي و به دلايلي مانند فقر فرهنگي و نياز به دانشآموزان براي كار، خانوادههاي اين دانشآموزان مانع تحصيل آنها ميشوند. اين وضعيت جديد حتما زنگ خطر افزايش ترك تحصيل در اين مناطق را به صدا درميآورد.»
نظر شما