همیشه یکی پیدا می‌شود که از تو بیشتر بداند یا لااقل یک مدرکی دستش باشد که تو نداری؛ تو «فوق»اش لیسانس داری اما او فوق لیسانس دارد.این، حکایت این سال‌های آنهایی است که می‌روند دانشگاه و با تمام شدن دوره کارشناسی، باز هم نمی‌خواهند از این چهار دیواری آکادمیک بیایند بیرون. هر کس هم به دلیلی؛ یکی مشکلش سربازی است یا ترس از بیکاری و... یکی هم به همه خواستگارها جواب رد داده که فعلا می‌خواهد درس بخواند و به این دلیل هم که شده، باید ادامه بدهد.
دنیای آدم‌هایی که به دوره کارشناسی‌ارشد پا می‌گذارند، کمی متفاوت و ناشناخته‌تر از روزهای خوش لیسانس گرفتن است. می‌گویند قیف این یکی وارونه نیست و خارج شدن از آن، شاید سخت‌تر از ورودش باشد.ن گاهی به سبک زندگی این آدم‌ها کرده‌ایم؛ اینکه چه جاهایی می‌شود دانشجوی کارشناسی ارشد شد، خوب و بدش چیست و اینکه احتمالا کدام رشته‌ها توی بورس‌اند.
لحظات پیش از تقاطع
اینجا خیلی مهم‌تر است که کدام دانشگاه قبول شوی؛ اصلا دعوا مینیاتوری‌تر از این حرف‌هاست؛ باید زرنگ باشی و در بهترین دانشکده و با بهترین استاد درس و پروژه بگیری وگرنه دو زار چیز که یاد نمی‌گیری هیچ، اعتبار علمی هم نمی‌توانی دست و پا کنی.
توجه دارید که، شما قرار است آخر این دوره احتمالا 2 ساله، یک عدد «تز» یا همان ایده علمی جدید از خودتان در کنید و روی درست بودنش هم با اصحاب علم و فهم بحث و جدل کنید. یک دانشکده با امکانات مناسب و یک استاد که چیزی حالی‌اش باشد، می‌تواند شما را نجات بدهد. غیر از این فانتزی بازی‌های علمی، شرایط و هزینه هر دانشگاهی هم متفاوت است. ببینید کدام به کارتان می‌آید.
دولتی/ روزانه
اینجا همان جایی است که همه برای قبول شدنش کلی کلاس کنکور و این حرف‌ها می‌روند، از ترم دوم کارشناسی مثل بچه دبیرستانی‌ها درس می‌خوانند و خلاصه مدرکش هم به اندازه کافی دهن‌پرکن هست و حداقل خواستگاری باهاش می‌شود رفت! خلاصه اینکه مجانی است و اتفاقا با کلی مزایا.
دولتی/ شبانه
فکر می‌کنید چه معنی دارد عصر به بعد، کلاس‌ها و امکانات دانشگاه‌های دولتی باد بخورد و بی‌استفاده بماند؟ الان 260 رشته شبانه وجود دارند که همه‌شان منتظر قبولی شما هستند؛ منتها کمی باید سر کیسه را شل فرموده و شهریه بدهید.
غیر از این، باید به فکر خوابگاه بیرون از دانشگاه هم باشید چون دانشگاه، غیر از چهار دیواری کلاس درس، هیچ چیز به شما نمی‌دهد. عوض همه اینها، آخر کار مدرک شما با آن رقبای روزانه یکی است؛ غیر از یک کلمه «شبانه» کوچک که بالایش نوشته‌اند. البته اگر شرایط جور باشد یا تعداد دانشجویان کم، کلاس‌های روزانه و شبانه را هم یکی می‌کنند. اگر بین همدوره‌ای‌های خودتان شاگرد اول شوید و معاف از شهریه...خب، چی بهتر از این؟
دولتی/ از راه دور
لابدساختمان دانشگاه‌های پیام نور را هم مثل دانشگاه آزاد، نرسیده به همه شهرهای بزرگ و کوچک ایران دیده‌اید. اینها، هم دم‌دستند، هم با سیستم رفع اشکال کار می‌کنند. غیر از کنکور، حتی برای کارشناسی ارشد هم دوره فراگیر برقرار است. تا این تاریخ، 44 رشته کارشناسی ارشد پیام نوری وجود دارد. حواستان باشد که باز هم می‌توانید بگویید از دانشگاه دولتی مدرک گرفته‌ام.
دولتی/ یک خط در میان
این یکی راست کار آنهایی است که درگیر کار و زندگی شده‌اند یا جیم شدن از کلاس‌ها مهم‌ترین و شیرین‌ترین تجربه دانشگاهی‌شان است. کلاس‌ها به صورت رفع اشکال و حداکثر 2 روز در هفته برگزار می‌شوند.
برای اینکه سریع تکلیفتان معلوم شود و از شوق پیدا کردن این رشته‌ها، دفترچه راهنما را پاره پاره نکنید، اسامی‌شان را همین جا بخوانید:
زبان و ادبیات فارسی، جغرافیای طبیعی، زبان و ادبیات عرب، تربیت بدنی (گرایش رفتار حرکتی و مدیریت ورزشی)، مدیریت آموزشی، مشاوره، روابط بین‌الملل، روان‌شناسی عمومی، مدیریت دولتی و ریاضی محض.
آزاد/ دانشگاه آزاد
دانشگاه آزاد که معرف حضورتان هست؟ همه رشته‌ای هم دارد؛ حتی بعضی رشته‌هایی را که توی قوطی دانشکده‌های دولتی هم پیدا نمی‌شوند. زرنگ باشید، دانشکده‌هایش شعبه خارجه هم دارد؛ ضمن اینکه اگر اصرار دارید در رشته خاصی دانشمند شوید اما دانشگاه‌های دولتی قدر شما را نمی‌دانند و قادر به کشف شما نیستند، اینجا باب علم‌باز است منتها خرج دارد؛ کوپنی که نیست! زیاد هم عجله نکنید، ثبت‌نام اول آذر شروع می‌شود.
غیردولتی/ غیرانتفاعی
سابقه‌شان خیلی قدیمی نیست؛ پشت‌بند همان مدارس غیرانتفاعی آمدند. معمولا رشته‌های خاصی را ارائه می‌دهند (فعلا 63 رشته). شهریه‌شان اما مثل مدرسه‌های غیرانتفاعی در نوسان است. جدول مقایسه‌ای شهریه‌ها را ببینید، متوجه می‌شوید.
