اين محقق ايراني ساكن آلمان كه نتايج تحقيقات خود و تيم همكارش را در مجله زمين‌شناسي مهندسي در آلمان منتشر و نسخه‌اي از آن را براي همشهري ارسال كرده است، مي‌گويد: بررسي‌هاي زميني نشان مي‌دهد بيشترين ميزان نشست در مناطقي كه چاه‌هاي استخراج آب قرار دارند رخ مي‌دهد و استخراج بي‌رويه آب زيرزميني براي مصارف كشاورزي و صنعتي محتمل‌ترين دليل نشست خاك است. بنابه بررسي‌هاي دكتر معتق و همكارانش، در عرض 4دهه گذشته مناطق مورد استفاده براي كشاورزي به ميزان ۵۰ درصد رشد داشته، البته نرخ گسترش اراضي كشاورزي اخيرا به‌دليل خشكسالي و كمبود آب كاهش يافته است اما چند دهه برداشت بي‌رويه آب موجب ناپايداري و فرسايش خاك و نشست زمين در منطقه رفسنجان شده كه پيامد آن مخاطرات طبيعي جدي براي منطقه است.
در اين تحقيقات آمده است: تغذيه منبع آب زيرزميني در منطقه مورد نظر(رفسنجان) از طريق بارش مستقيم باران، روان‌آب ناشي از رشته‌كوه‌هاي اطراف و تخليه رودخانه‌هاي فصلي انجام مي‌گيرد. اين درحالي است كه به‌دليل استخراج و برداشت آب بيشتر از ميزان تغذيه سفره، حجم منبع آب زيرزميني به‌صورت پيوسته در حال كاهش است؛ به‌طوري كه سالانه 300ميليون مترمكعب از حجم آب‌هاي زيرزميني كاسته مي‌شود.
معتق مي‌گويد: اگر در آينده ميزان تغذيه از استخراج پيشي بگيرد با توجه به اينكه اين سفره آب زيرزميني توانايي بارگيري خود را از دست داده، كاهش حجم سفره آب زيرزميني به‌دليل استخراج بي‌رويه آب، دائمي خواهد بود. روندي كه يكي از چالش‌هاي اصلي براي احياي منابع آب در آينده خواهد بود. اين محققان تأكيد مي‌كنند كه توليد پسته با استفاده ناپايدار از منابع زيرزميني آب به تهديدي براي آينده توليد اين محصول تبديل شده است.
نظر شما