يكي از بهانه‌هايي كه خانواده‌ها در اين زمينه مطرح مي‌كنند، دغدغه تربيت صحيح فرزند است! با اين استدلال كه اگر فرزند به‌صورت صحيح تربيت نشود، مايه شرمساري و عقوبت والدين شده و مورد مواخذه خداوند قرار خواهند گرفت؛ لذا چون توان تربيت فرزند صالح در اين دوره و زمانه فاسد كم است، بهتر است فرزند كمتري داشته باشند!
اين ترس يكي از حيله‌هاي شيطان براي فريب مؤمنان است كه متأسفانه در برخي موارد مؤثر افتاده و زن و شوهر مذهبي به بهانه ترس از معصيت و عقوبت، به دام شر بزرگي مي‌افتند. قرار نيست شيطان رجيم هميشه با وسوسه به اعمال سوء، انسان را فريب دهد بلكه گاه با ترساندن مؤمن از عاقبت يك امر خير، او را از عمل به وظيفه بازمي‌دارد. خداوند متعال در آيه 31سوره اسراء مي‌فرمايد: «وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ». در اين آيه صحبت از رزق است و البته طبق آيات و روايات، رزق علاوه بر جنبه مادي، جنبه معنوي هم دارد و خداوند انسان‌ها را از رزق معنوي كه تربيت نيز مي‌تواند يكي از اقسام آن باشد، بهره‌مند مي‌كند و اگرچه اينجا اشاره به ترس از فقر است و انسان را از كشتن فرزندان به‌خاطر ترس از فقر و تنگدستي نهي كرده اما اگر اصل را بر «ترس» بگيريم، آيا مي‌توان بين ترس از فقر(كه رزق مادي است) و ترس از تربيت صحيح (كه رزق معنوي است)تفاوتي قائل شد؟
مؤمني كه با توكل به خدا و براي رضاي او فرزند مي‌آورد و معتقد به رزاقيت خداوند است، چطور به ياري او در راه تربيت فرزندانش اعتماد ندارد؟ آيا امكان دارد خداوند رحمان صرفا روزي مادي انسان را ضمانت كرده باشد و مؤمنان را در مسير تربيت صحيح فرزندان‌‌شان ياري نكند؟
از طرفي، چه اطميناني هست كه فرزندِ كمتر حتما صالح‌تر تربيت شود و يا فرزندانِ بيشتر، تربيت نشوند؟! درواقع اسلام در اين خصوص، هم به كميت توجه دارد و هم به كيفيت. همانگونه كه توصيه‌هاي بسياري مبني بر دقت در تربيت فرزند به ما رسيده، روايات مستندي هم درباره كثرت جمعيت نقل شده كه مشهورترين آنها حديثي از پيامبر اكرم(ص) است كه مي‌فرمايند: «من در قيامت به كثرت شما بر امت‌هاي ديگر مباهات مي‌كنم.» (وسائل، ج 15، ابواب اولاد، باب1)
اخيراً رهبر معظم انقلاب اسلامي در يكي از جلسات خارج فقه خود، به اين نكته قابل تامل اشاره كردند كه: «بعضي‌ها مي‌گويند كه شما مي‌گوييد فرزند زياد [داشته باشيد]، خب اگر [فرزندان] زياد شدند در خانه، تربيت‌شان نمي‌توانيم بكنيم؛ اين حرف غلط است. تربيت فرزندان، تربيت تك‌تك فرزندان نيست، تربيت محيط خانواده است. محيط خانواده كه خوب بود، چه بچّه يكي باشد چه پنج تا باشد، فرقي نمي‌كند، خوب تربيت مي‌شوند. به‌طور طبيعي، به‌طور غالب خوب تربيت مي‌شوند.»
دغدغه يا همان ترس از تربيت، مكري است كه شيطان در دل و ذهن مومنان مي‌اندازد. قطعاً كسي كه راه تقوا را پيشه كند، حلال و حرام خدا را درنظر داشته باشد و با توكل به خدا خانواده‌اي پر جمعيت تشكيل دهد، خداوند متعال نيز ياري خود را از او و اولادش دريغ نخواهد كرد. مبادا بهانه‌هاي بيهوده دست و پاي ما را ببندد و روزي متوجه شويم كه ديگر كاري از دست‌مان برنمي‌آيد.
نظر شما