اين درحالي است كه اين فرونشست علاوه بر آسيب جدي بر زير ساخت‌هاي منطقه مانند خطوط راه‌آهن، خانه‌ها و ساختمان‌ها، ساير تاسيسات را نيز آسيب‌پذيرتر مي‌كند. بنابراين در چنين وضعي عملا ريسك زمين‌لرزه بعدي به‌دليل افزايش آسيب‌پذيري بيشتر خواهد شد.
اين عضو هيأت علمي پژوهشگاه بين‌المللي زلزله‌شناسي، در گفت‌وگو با ايسنا افزود: بيشترين جمعيت در استان تهران در جنوب، جنوب غرب و غرب متمركز شده و در داخل شهر تهران نيز تمركز جمعيت به سمت مركز و جنوب تهران قرار دارد.
وي با بيان اينكه با اين تمركز جمعيت در اين نواحي با چالش‌هاي مختلفي روبه‌رو هستيم، تصريح كرد: خطر رخداد زمين‌لرزه ازجمله اين چالش‌هاست كه در هر 200سال در گستره يكصد كيلومتري پيرامون تهران انتظار رخداد زمين‌لرزه‌اي با بزرگاي حدود 7 ريشتر وجود دارد.
به گفته اين محقق زلزله‌شناسي، در اين گستره حدود 185سال است كه زمين‌لرزه مهمي رخ نداده است و آخرين رخداد مهم مربوط به زلزله 1830منطقه دماوند شميرانات مي‌شود.
اين استاد دانشگاه، توسعه بيابان‌ها در نزديكي شهرها و توسعه كلانشهرها را ازجمله چالش‌هاي مهم اقليمي دنياي آينده دانست و افزود: وضعيت بياباني در جنوب شهرستان ورامين در جنوب استان تهران توسعه يافته و ادامه اين وضعيت منجر به اين خواهد شد كه اين منطقه به سرعت به سوي تبديل‌شدن به كوير پيش برود.
به گفته وي در 60سال گذشته حدود 2.5درجه سانتي‌گراد هواي تهران گرم‌تر شده است كه حدود 1.5درجه آن به 20سال آخر اين دوره مربوط است. اين درحالي است كه سنجش ميزان بارندگي در ايستگاه‌هاي جنوب استان تهران كاهش ميزان بارندگي از 66تا 80درصد را نشان مي‌دهد.
نظر شما