به گزارش خبرگزاری فرانسه لیندا باک، پژوهشگر موسسه هاوارد هیوز در سیاتل واشنگتن و دو همکارش به غربالگری 88000 ماده شیمیایی پرداختند تا مشخص کنند کدامیک از آنها طول عمر کرم "کانوربیدیتیس الگانس" - یک کرم با عمر کوتاه مورد استفاده در آزمایش‌ها بر روی طول عمر - را افزایش می‌دهد.
عواملی که طول عمر را تعیین می‌کند، هنوز چندان شناخته شده نیستند، اما در سال‌های اخیر پژوهش‌هایی در جریان بوده است که این سازوکارها را روشن کند، تا بتوان بر اساس آنها سال‌هایی را به طول عمر انسان افزود.
در تجریبات این پژوهشگران یک ماده شیمیایی تقریبا مشابه با داروی ضدافسردگی میانسرین که میزان ماده شیمیایی سروتونین را در مغز را بالا می‌برد، طول عمر کرم‌ها را تا 30 درصد افزایش داد.
سه ترکیب دیگر که آنها نیز سروتونین را می‌افزایند، میرتازاپین، متیوتپین و سیپروهپتادین نیز اثر مشابهی داشتند.
داروهای ضدافسردگی میانسرین در انسان‌ها از بازجذب ماده ناقل عصبی سروتونین پس از آزادی از پایانه‌های عصبی در مغز جلوگیری می‌کند و تاثیر آن را طولانی‌تر می‌کند.
این داروهای ضدافسردگی به طور قابل توجهی بازجذب یک ناقل عصبی دیگر، اوکتوپامین را که نقشی در آزادی چربی از سلول‌های چربی دارد، را هم مهار می‌کند.
به گفته خانم دکتر باک، که در سال 2004 به خاطر پژوهش‌هایش در زمینه دستگاه بویایی انسان برنده حایزه نوبل پزشکی شد، این یافته‌ها را می‌توان با نتایج بررسی‌های قبلی مربوط کرد که نشان دادند که حیوانات آزمایشگاهی که بر روی رژیم‌های غذایی کم‌کالری نگه داشته شده بودند، طول عمر بیشتری پیدا می‌کنند.
به گفته این پژوهشگران این یافته‌ها دلیل قطعی بر این نیست که داروهای ضدافسردگی طول عمر در انسان‌ها رامی‌افزاید، بلکه در مورد مسیرهای مولکولی که در فرایند پیری دخیل هستند به ما آگاهی می‌‌دهند.
باک در این باره می‌گوید: "ممکن است بتوان طول عمر را با مهار کردن برخی از انواع ناقل‌های عصبی که در تغذیه در حیوانات بزرگسال دخیل هستند، افزایش داد."
