به هر حال وعده‌ها، اميدهايي را در جامعه ايجاد مي‌كنند و مردم به اميد و آرزويي پاي صندوق‌هاي رأي مي‌آيند و از دولت انتظار دارند وعده‌هايي كه داده را اجرا كند. اگر به گذشته نگاه كنيم دولت‌هايي را پشت سرمان مي‌بينيم كه به‌نوعي ارباب وعده‌ها بودند؛ دولت‌هايي كه اتفاقا اميدهايي را در دل جامعه يا دست‌كم بخشي از جامعه زنده كردند تا توانستند بر مسند قدرت قرار گيرند. ارزيابي آنچه كه به آن عمل شد، با تقدير از تمام تلاش‌هاي صادقانه صورت گرفته، متأسفانه با نمره قبولي به برخي از اين دولت‌ها همراه نمي‌شود.
اين نكته مهمي است كه اميد از جامعه سلب نشود. وقتي جامعه‌اي نااميد شود امكان هر اتفاق و حادثه‌اي برايش متصور است. همه بايد تلاش كنيم تا اميد از دل اجتماع بيرون نرود و نوميدي و يأس جايش را نگيرد. حالا در آستانه تشكيل دولت دوازدهم قرار داريم و انتظارمان تصحيح و ويرايش خطاهاي دولت يازدهم و فراهم آوردن امكان آرامش و آسايش براي ملت است؛
ملتي كه هميشه در تنگناها و دشواري‌ها پاي كشور و نظام ايستاده و انتظار مي‌رود دولت و حاكميت درصدد رفع مشكلاتش برآيد. همه مي‌دانيم كه موانع و مشكلات بسيارند، ولي نبايد انكار كرد كه گاهي سوءمديريت‌ها باعث مي‌شود از قابليت‌هايمان بهره درستي نگيريم. جاي اينكه ارباب وعده‌ها باشيم بكوشيم از اميدي كه در دل جامعه جوانه زده با عملكرد درست و منطقي حفاظت و حراست كنيم. مديري كه در جمهوري اسلامي فعاليت مي‌كند بايد بهترين‌ها را براي اين ملت بخواهد و در اين مسير از هيچ تلاشي فروگذار نكند.
نويسنده و كارگردان سينما
نظر شما