نامش قرين لحظه‌هاي مبارك است و يادش يادآور خوبي و مهرباني؛ امام‌حسن مجتبي(ع).حدود 30 سال است كه دستچيني از سخن‌سرايان اديب از كهنسال و جوان، از اطراف و اكناف ميهن در شب ولادت دومين ستاره از كهكشان نازنينان علوي گرد رهبرمعظم انقلاب جمع مي‌آيند تا تازه‌ترين رهاوردهاي فكري و اديبانه خويش را مرور كنند. گرايش آن بزرگ به تحفه شعر، توجه به يكي از مهم‌ترين مولفه‌هاي موثر در حفظ دستاوردهاي فرهنگي كشور و نيز نگهباني از آثار گرانسنگ انقلاب اسلامي است.
دو ديگر آنكه نشان مي‌دهد افق ديد ايشان به شعر آنقدر باز و بزرگ است كه نمي‌توان آن را به لكه‌هاي تزييني و بازاري و به روزمرگي آشفت. رهبري شعر را ثروت ملي خواندند كه بايسته است در خدمت آمال و آرمان‌هاي نظام اسلامي خرج شود تا بتواند سهمي در خور پيشرفت انقلاب اسلامي داشته باشد.
نكته ارزنده ايشان در جلسه شب پانزدهم، برجسته‌كردن يكي از آسيب‌هاي ساختار فرهنگي كشور بود؛ اينكه چرا ما در گزارش حقايق و شخصيت‌هاي شاخص خودمان كوتاهي مي‌كنيم و مثلا براي انسان با عظمتي چون امام‌خميني(ره) نتوانسته‌ايم چند كتاب شايسته تدوين كنيم، در حالي كه براي كسي چون آبراهام لينكلن يا روساي جمهور معمولي مانند آيزنهاور ده‌ها كتاب نوشته شده است. در گزارش وقايع نيز كشورهاي عربي جلوتر از ما هستند و به روزتر، ولي ما در اين رشته ضعيفيم و كند.
ادبا و شعرا و نويسندگان مي‌توانند در اين موضوع‌ها آستين بالا زنند و حفره‌هاي عميق را پر كنند كه اگر اين زخم ضعف امروز را مرهم چاره‌اي پسنديده درمان كنيم، هم به غناي تاريخ فرهنگي خود افزوده‌ايم و هم مي‌توانيم خيالمان آسوده باشد كه فرزندان فردايمان با بهره‌گيري از ذخاير معنايي و معنوي كشور، با آسودگي و آمادگي افزون‌تري به گذشته خود تكيه زنند و با فراغت بال در زير آسمان شهرهايشان زندگي كنند. اين چنين باد!
- نويسنده و پژوهشگر فرهنگ و ادبيات
نظر شما