پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که کودکان پدران مسن‌تر با احتمال بیشتری ممکن است دچار اوتیسم و اسکیزوفرنی شوند، اما این بررسی جدید بیانگر منافع پسر یک پدر مسن بودن است.
به گزارش هلث دی ماگدالنا جانکا، پژوهشگر پسا‌دکتری در مرکز اوتیسم سیور در دانشکده پزشکی ایکان در مونت سینایی در نیویورک و سرپرست این پژوهش گفت: «ما تا حدی درباره پیامدهای منفی سن بالای پدری، اما اکنون ما نشان داده‌ایم که این کودکان ممکن است همچنین چشم‌اندازهای تحصیلی و شغلی بهتری داشته باشند.»
این پژوهشگران کشف کردند که پسران متولدشده از پسران سالمندتر هوشمندتر، متمرکزتر بر علائقشان و کمتر علاقه‌مند به انطباق‌پذیری اجتماعی هستند. همه این خصوصیات باعث پیشرفت در تحصیل و شغل می‌شود.
این بررسی شامل ۱۵۰۰۰ دوقلویی انجام شد که آزمایش‌های آنلاین در ۱۲ سالگی انجام دادند که صفات مربوط به افراد غیرمعمول با موفقیت فوق‌العاده تحصیلی و شغلی را اندازه می‌گرفتند، ازجمله بهره هوشی غیرکلامی، تمرکز و کناره‌گیری اجتماعی. والدین این کودکان هم اطلاعاتی درباره آنان فراهم آورده بودند. این پژوهشگران با استفاده از این داده‌های یک «شاخص غیرمعمول و متفاوت بودن» برای هر کودک ایجاد کردند. درمجموع پسران پدران مسن‌تر نمره‌های بالاتری در این شاخص را داشتند.
این بررسی در ۲۰ ژوئن در ژورنال Translational Psychiatry منتشر شده است.
جانکا معتقد است که پدران مسن‌تر نسبت به پدران جوان‌تر با احتمال بیشتری ازلحاظ شغلی موقعیت تثبیت‌شده‌تری دارند و ثروتمندتر هستند. به‌این‌ترتیب کودکانشان در محیط‌های مرفه‌تری رشد می‌کنند و به مدارس بهتری دسترسی دارند.
پژوهشگران همچنین گمان می‌کنند که برخی از ژن‌های مربوط به صفات شخصیت‌های غیرمعمول و متفاوت همچنین با اوتیسم ارتباط داشته باشند که با احتمال بیشتری در پدران مسن‌تر یافت می‌شوند.
جانکا دراین‌باره گفت: «هنگامی‌که کودک فقط با برخی از این ژن‌ها متولد می‌شود، با احتمال بیشتری در مدرسه پیشرفت می‌کنند؛ اما اگر میزان بیشتری از این ژن‌ها وجود داشته باشند و هنگامی با عوامل خطرساز دیگر همراه شوند، ممکن است به آسیب‌پذیری بیشتر به اوتیسم بینجامد. این فرضیه با پژوهش‌های اخیر حمایت می‌شوند که نشان می‌دهند این ژن‌های اوتیسم با بهره هوشی بالاتر مرتبط هستند.»
نظر شما