تجویز آهن‌ربا برای درمان دودوئک چشم

 نيستاگموس يا همان دودوئك معمولاً دو چشم را گرفتار مي‌كند و غالباً با نگاه به سمت ويژه‌اي تشديد مي‌شود.

به گزارش همشهري، محققان مؤسسه نورولوژي دانشگاه كالج لندن متوجه شده‌اند كه قرار دادن آهن‌ربا در پشت چشم‌ها مي‌تواند شرايطي ايجاد كند كه باعث درمان اين سندروم شود. هم‌اكنون هيچ درماني براي كساني كه به اين بيماري مبتلا مي‌شوند وجود ندارد. اما كشف جديد كه روي بيماري حدود ۵۰ ساله نيز آزمايش شده، مثبت ارزيابي‌شده است.

پيش از اين درمان نوآورانه، فرد داوطلب كار خود را به‌دليل شرايط جسمي از دست داده بود اما ۴ سال پس از جراحي چشم، او توانست به‌كار و زندگي عادي خود بازگردد و از فعاليت‌هايي مانند خواندن و تماشاي تلويزيون لذت ببرد.

دكتر پاراشكوف ناچف، سرپرست اين تيم تحقيق گفت: مطالعات اخير زمينه جديدي را براي استفاده از ايمپلنت‌هاي مغناطيسي براي بهينه‌سازي‌ اندام‌هاي بدن ايجاد مي‌كند. بيماري نيستاگموس از هر 400نفر يك نفر را از لحاظ جسمي و روحي درگير مي‌كند. تا پيش از اين متوقف كردن حركات غيرارادي بدون اينكه مانعي براي حركات طبيعي چشم ايجاد نكند، امكان پذير نبود. آهن‌رباي روكش شده با تيتانيوم جديد به اندازه كافي براي جلوگيري از رقص چشم‌ها قوي است ولي براي حركت عادي چشم بسيار ضعيف است.

• علل ابتلا به نيستاگموس

جهت دودوئك مي‌تواند عرضي، عمودي، چرخشي يا آونگي باشد. دودوئك‌هاي آونگي از لحاظ سرعت و ارتفاع يكسان هستند؛ بنابراين، جزء كند و تند ندارند. ولي دودوئك‌هاي ضرباني كه به‌طور شايع‌تر ديده مي‌شوند داراي دو حركت كند و تند هستند. در بروز نيستاگموس عوامل بسيار مختلفي مؤثر است. گاهي كنترل مغزي حركت‌هاي چشم ضعيف است كه به ناتوانايي در نگاه كردن ثابت به اشيا منجر مي‌شود. برخي از اشكال نيستاگموس با كاهش ديد همراه است. نيستاگموس به ندرت در اثر تومورهاي مغزي يا اختلالات عصبي شديد رخ مي‌دهد. عوامل مهم تشخيص به سن شروع، سابقه خانوادگي، ‌سلامتي عمومي بيمار يا استفاده از داروهاي ويژه بستگي دارد. چشم پزشك ممكن است نوع نيستاگموس، ‌سرعت و جهت آن را بسنجد و مشكلات چشمي ديگر را همچون افتادگي پلك‌ها، كاتاراكت (آب مرواريد) يا حالت غيرطبيعي در شبكيه يا عصب بينايي جست‌وجو كند. آزمايش‌هاي خوني يا گرفتن عكس‌هاي ويژه مي‌تواند در تشخيص علت مفيد باشد.

گاهي با برطرف كردن علت بروز بيماري، مي‌توان نيستاگموس را درمان كرد. اگر چه اين بيماري غالباً دائمي است اما مي‌توان بينايي كاهش يافته را با استفاده از عينك و وسايل كمك‌كننده كاهش بينايي، بهبود بخشيد. اگر چشم‌ها در جهت ويژه‌اي ثابت‌ترند، استفاده از عينك‌هاي منشوري يا جراحي عضلات چشمي ممكن است وضعيت سر را بهبود ببخشد و بينايي بهتري ارائه دهد.

به‌نظر مي‌رسد «نيستاگموس حركتي» از سنين 6هفتگي تا سه ماهگي شروع مي‌شود و اعضاي ديگر خانواده نيز ممكن است دچار حركات چشمي غيرطبيعي مشابهي باشند كه حركت معمولاً افقي است. غالباً نگاه كردن بسيار نزديك به اشيا ‌يا ديدن در جهت‌هاي غيرعادي از شدت نيستاگموس مي‌كاهد و بينايي را بهبود مي‌بخشد. خوشبختانه حركت چشم‌هاي بيماران باعث ديدن متحرك اشيا نمي‌شود. با دور شدن اشيا بينايي ممكن است كاهش يابد اما با نزديكي آنها بينايي تقريباً طبيعي است. معمولاً هيچ‌گونه محدوديتي در پتانسيل يادگيري افراد مبتلا به نيستاگموس حركتي وجود ندارد. نوع نيستاگموس كه با مصرف دارو ايجاد مي‌شود، به ندرت با دوبيني همراه است و غالباً ديدن اطراف را با مشكل مواجه مي‌سازد. علل ديگر شامل نوشيدن الكل يا استفاده از داروهاي كنترل بيماري است. غالباً اينگونه نيستاگموس با قطع مصرف دارو بهبود مي‌يابد.