هرگاه شما به عنوان مخاطب وارد فضایی مجازی شوید، برای اعتماد کردن به دنبال نشانه‌های آشنا می‌گردید.به همین دلیل پایگاه‌های اینترنتی آنچه را که گمان می‌کنند برای جذب اعتماد مخاطب لازم است در نخستین صفحه‌هاقرار خواهند داد.
اما اعتمادسازی برای مخاطب نیازمند درستی اطلاعات است. در صورتی‌که مخاطب به این نتیجه برسد که اطلاعات ارائه شده آنچنان که باید ازواقعیت برخوردار نیستند نه تنها خدمات ارائه شده را باور نخواهد کرد که اعتمادش نسبت به سایر منابع اطلاعاتی نیز سلب خواهد شد.
یک شرکت بیمه در فضای مجازی اقدام به ثبت‌نام از زنان خانه‌دار برای بیمه مستمری کرده‌است. این شرکت بیمه در صفحه‌ای که به این کار اختصاص داده، آرم 4 شرکت و سازمان را درج کرده است.
آرم سازمان تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری هم در میان 4 آرم یاد شده در بالای صفحه مربوطه خودنمایی کرده و خواه ناخواه برای مخاطب ایجاد اعتماد می‌‌کند.
به نظر می‌رسد مخاطب در نگاه نخست این تصور را خواهد داشت که سازمان تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشوری که هر دو نزد گروه‌ها ی مختلف کشور شناخته شده و دارای سابقه قابل قبول و مثبتی هستند، به عنوان متولی بیمه زنان خانه‌دار قصد دارند طرح بیمه زنان خانه‌دار را دنبال کنند.
با توجه به اینکه طرح بیمه زنان خانه‌دار از نخستین روزها در سازمان بهزیستی مطرح شده و پس از آن نیز وزارت رفاه سکان‌داری این طرح را بر عهده گرفته، همه مردم و به ویژه کسانی که سال‌هاست علاقه‌مند به شرکت در این طرح هستند گمان می‌کنند که همچنان دولت در صدد است تا این طرح را به سرانجام برساند.
درست تر اینکه با شکل‌گیری این تصور نزد مخاطب که پایگاه یاد شده از سوی دولت و سازمان‌های دولتی تغذیه شده و از سوی همان سازمان‌ها نیز پشتیبانی و هدایت می‌شود.
اما سازمان تامین اجتماعی، سازمان بازنشستگی کشوری، سازمان بهزیستی و حتی وزارت رفاه و تامین اجتماعی از سازوکار بیمه یاد شده در این پایگاه اینترنتی هیچ اطلاعی ندارند.
در واقع در پی تماس‌های مکرر روزنامه همشهری با این 4 ارگان دولتی هیچ‌یک از آن‌ها نسبت به همکاری با این سایت مسئولیتی را نپذیرفته و هر نوع پشتیبانی را انکار کردند.
این نهادها با اظهار بی‌اطلاعی کامل نسبت به شکل‌گیری چنین فعالیتی بر این نکته تاکید کردند که طرح بیمه زنان خانه‌دار با روند پیشین ادامه دارد و برای ادامه آن هنوز هیچ هماهنگی قطعی با شرکت بیمه‌ای انجام نشده است.
حتی اگر فعالیت شرکت بیمه‌ای یاد شده کاملا در چارچوب قانون بوده باشد به نظر می‌رسد جلب اعتماد مخاطب با استفاده از چیدمان اطلاعاتی و تصویری انجام شده در پایگاه اطلاعاتی مذکور چندان مورد پذیرش نیست.
تبادر پشتیبانی سازمان‌های دولتی از این طرح برای مخاطب هزینه‌های بسیاری در اعتمادسازی عمومی برای مردم در بر دارد.
نکته جالب توجه دیگر این است که در پایان «اطلاعیه شماره یک این پایگاه اینترنتی» عنوان « مسئول اجرای بیمه مستمری زنان خانه دار» آمده است؛ به این ترتیب اطلاعیه نخست از جانب کسی است که ما نامش را در پایگاه نمی‌بینیم و تنها به ذکر عنوانش بسنده شده‌است.
در تماس تلفنی خبرنگار روزنامه همشهری با شرکت بیمه‌ای صاحب این پایگاه هیچ‌یک از کسانی که به تلفن‌ها پاسخ می‌دادند، اطلاعی درباره پست سازمانی « مسئول اجرای بیمه مستمری زنان خانه‌دار» نداشتند.بر اساس اطلاعات منتشر شده شرایط عدم پرداخت حق بیمه از سوی بیمه‌شده این‌گونه عنوان شده‌است:
الف: اگر بین یک ماه تا 2 سال پرداخت کرد و بعد به هر دلیل نپرداخت، هیچگونه مبلغی به او پس داده نخواهد شد.
ب: اگر بیشتر از2 سال پرداخت کرد و بعد به هر دلیل نپرداخت ، مبلغ برگشتی به او همراه با سود آن طبق دستورالعمل بیمه مرکزی خواهد بود.
با توجه به بند الف چنانچه کسی با تکیه بر اطلاعات مندرج در این سایت اقدام به پرداخت حق بیمه برای ماه نخست بکند و پس از آن با توجه به شرایط پشیمان شود حق بیمه‌اش قابل استرداد نخواهد بود.
این در حالی است که تاکید شده است « از مراجعه حضوری به ادارات دولتی، دفاتر مرکزی، شعب و نمایندگان بیمه خودداری کنید.»یعنی مخاطب باید بر اساس داده‌های موجود در پایگاه اینترنتی نسبت به عضویت یا عدم عضویت در این شبکه بیمه‌ای تصمیم بگیرد.
