شیره‌ی شیرین انگور

بعد از برداشت انگور، آن‌ها را مي شوييم، البته نه خيلي زياد، درحدي که گِل‌ها پاک شود. بعد انگورها را توي ديگ‌هاي بزرگ مي‌ريزيم و له مي‌کنيم و سپس آن‌ها را توي کيسه‌ي توري مي‌ريزيم و توي مليل مي‌گذاريم. مليل تشت بزرگي است که لوله‌اي به آن وصل است تا آب انگور از آن بيرون بيايد. حالا دوباره لهشان مي‌كنيم تا آب انگور دربيايد.

آب انگور را روي حرارت مي‌‌گذاريم و توي آن آهک يا خاک سفيد (خاکي با ترکيب بالايي از املاح معدني) مي‌ريزيم تا طعم ترش انگور از بين برود و آب انگور شفاف شود. مادربزرگم براي شفاف‌تر شدنش يك تخم‌مرغ، توي آب انگور مي‌ريزد.

آب انگور را از روي حرارت برمي‌داريم و اجازه مي‌دهيم تا خاک ته‌نشين شود. بعد خاك را جدا مي‌کنيم  و دوباره آب انگور را روي حرارت مي‌گذاريم تا به شيره‌ي انگور يا اصطلاحاً دوشاب تبديل شود.

دوشاب بافت چسبناک و شيره‌مانندي دارد و خيلي شيرين است و در غذاها به جاي شکر از آن استفاده مي‌كنند. تلخي خاصي هم دارد،  اما اين تلخي ناشي از شيريني زياد است.

با دوشاب خاگينه درست مي‌کنند و مثل مربا مي‌خورند.

عكس و متن: مليکا عبادي

 16ساله از مرند