- زبان تن، حرکات دست، صورت، شانه‌ها و... که شخص آگاهانه یا ناآگاهانه انجام می‌دهد، بیانگر حالات و احساسات اوست.دادن اطلاعات بیشتر، برقراری ارتباط با دیگران کاری است دشوار. کودک شما از ارتباطی که با او برقرار می‌کنید، شناخت و اطلاعات بسیاری درباره شما به دست می‌آورد.
- ارتباط غیرکلامی شما از کلماتی که هنگام صحبت کردن با او به کار می‌برید ارزش بیشتری دارد.توجه داشته باشید که تاثیرگذاری شما از طریق حالات چهره و حرکات دست و صورت و...(زبان تن) بیشتر است.لحظه‌‌ای در آیینه به چهره خود نگاه کنید. خود را چگونه می‌بینید؟ اخمو هستید یا لبخند بر لب دارید؟ وقتی با چهره‌ای خندان با کودکتان روبه‌رو می‌شوید، او بیشتر پذیرای سخنان شما خواهد بود.
- به حالت و وضعیت بدن خود هنگام صحبت کردن با کودکتان توجه کنید. آیا در حالی که بالای سر او ایستاده‌اید با او حرف می‌زنید یا در کنارش می‌نشینید؟این تجربه را به کار برید: دوستی را که به او علاقه دارید، پیدا کنید و در حالی که او ایستاده است و شما روی زمین نشسته‌اید، گفت‌وگوی کوتاهی با او داشته باشید.
احتمالاً حرف زدن یا گوش دادن به سخنان کسی که در موضعی بالاتر از شما قرار گرفته، برایتان راحت نخواهد بود.این همان احساسی است که به کودک شما دست می‌دهد. پس برای این که بیشترین استفاده (تاثیرگذاری) را از ارتباط خود با فرزندتان ببرید، موقع حرف زدن با او کنارش بنشینید.
- به کودک خود توجه کنید. کودک شما از محبتی که نثارش می‌کنید، به توجه و مراقبتی که نسبت به او دارید پی می‌برد. اما زمانی که از شما دور است و تمام روز را در مدرسه می‌گذراند، برای رساندن پیام مهرو محبت خود به او به تلاش فوق‌العاده‌ایی نیاز دارید.
نوع توجهی که به کودکتان می‌کنید با توجه به مراحل مختلف رشد و نیازهای او متفاوت خواهد بود. مثلاً در سن 5سالگی هنوز از این که در آغوشش بگیرید، غلغلکش دهید و یا او را بردوش خود بگذارید، لذت می‌برد.
احتمالاً وقتی به او چشمک می‌زنید، او را بغل می‌کنید، با موهایش بازی می‌کنید و یا به نشانه موافقت با او انگشت شست خود را بلند می‌کنید خوشحال می‌شود. چیزهایی مثل گفتن «خدانگهدار» در مدرسه در ذهن و یاد کودک خواهد ماند.
آیا می‌دانید....
- بیش از80 درصد کودکان 13 ساله و زیر 13 سال ترجیح می‌دهند اگر حیوان دست آموزی داشته درباره احساسات خود با او صحبت کنند تا با پدر یا مادر یا دوستان خود.
- کودک شما معمولاً با گریه و فریاد خود به شما خواهد گفت که کی به توجه ومحبت شما نیاز دارد. مثلاً « مامان به من نگاه کن» یا با زیرکی بسیار درباره کتاب‌ها و کارهای هنری خود حرف می‌زند تا آنها را به شما نشان دهد و به این وسیله توجه شما را به خود جلب کند.
این کار کودک شما فقط یک خود نمایی نیست، بلکه او خواهان تایید شماست و غالباً اعتماد به نفس او در توجهی که به او می‌کنید،منعکس می‌شود. این فرصت‌ها را مغتنم بدانید و با دست کشیدن از کاری که می‌کنید و توجه کردن به او علاقه خود را به او نشان دهید.
- منظور خود را ساده و روشن بیان کنید: وقتی به کودک خود پیشنهادی می‌دهید یا سوالی می‌کنید، صریح وروشن صحبت کنید. چون با این کار هم به کودک خود حق انتخاب می‌دهید و هم به او در ایجاد اعتماد به نفس در خود کمک می‌کنید.
مثلاً بگویید: « احمد، دوست‌داری برای شام لوبیا درست کنم یا ماکارونی؟» اما وقتی از او می‌خواهید کاری را انجام دهد، هرگز خواسته خود را به صورت سؤالی بیان نکنید. مثلاً نگویید: «ممکن است بروی بخوابی؟»چون با این سؤال خود،کودکتان را تشویق می‌کنید تا جواب منفی بدهد؛ نه!
