سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۶ - ۱۷:۱۹
۰ نفر

طنز > عبدالله مقدمی: هرچه‌قدر آدم از حس خوب قبل از شروع مدرسه‌ها بگوید کم گفته است. ما هم در قسمت قبل کلی در موردش صحبت کردیم، اما امروز می‌خواهیم کمی از حس‌های بدش بگوییم. البته همه‌جایش هم بد نیست‌ ها. یک جاهایی‌اش هم خیلی خوب است، اما...

دوچرخه شماره ۸۹۷

مثلاً ما نمي‌دانيم که کدام آدم خوبي آمده و لباس فرم مدرسه را اختراع کرده است. خيلي چيز بدي است و ما اصلاً تأييدش نمي‌کنيم.

اولاً که وقتي اين لباس فرم‌ها را مي‌پوشيم، حداقل تا دو هفته در شناسايي دوست‌هايمان دچار مشکل مي‌شويم. مخصوصاً که در سه ماه تعطيلي هرکداممان لباس خودمان را داشتيم و مثلاً مي‌دانستيم که اميرعلي چه رنگي است، اما حالا نمي‌دانيم!

اين‌طوري مي‌شود که ما شوخي‌اي را که با دوست صميمي‌مان مي‌کرديم و به قول آقا ناظم،‌ شوخي پشت وانتي بود، اشتباهي همان شوخي را با يکي از بچه‌هايي انجام مي‌دهيم که جنبه‌اش کم است اما زورش زياد است و داستان درست مي‌شود!

ثانياً؛ نه که لباس‌هاي فرممان را خياط‌ مخصوص پادشاه موناکو مي‌دوزد، براي همين وقتي آن را مي‌پوشيم هر کداممان مي‌توانيم تنهايي بشويم «دلقک مخصوص پادشاه موناکو»! مثلاً آستين لباس يکي تنگ است اما تنه‌اش گشاد. يقه‌ي‌ آن يکي کج است، اما جيبش صاف و کلي چيز ديگر!

البته هيچ‌کدام از ما بدمان نمي‌آيد براي مسخره‌بازي هم شده، يک سري به موناکو بزنيم، اما بابا و مامان‌هايمان مي‌فرستندمان به مدرسه. آن‌جاست که مجبور مي‌شويم با همان کمبود امکانات به جاي اين‌که براي پادشاه دلقک‌بازي دربياوريم، براي خودمان دلقك‌بازي كنيم، اين‌طوري کلي مي‌خنديم و خوشحال مي‌شويم.

تازه قسمت بدتر ماجرا اين است که اولين کسي که به اين لباس درب و داغان ما مي‌خندد همان خياط مخصوص است. بي‌انصاف يک جوري لباس را کج و کوله مي‌دوزد که انگار آدم را مي‌شناسد و مطمئن است که احتمالاً يا قبلاً شيشه‌ي مغازه‌اش را شکانده است يا بعداً مي‌شکند.

يعني با آن لباس و خنده‌ي بعدش، انتقام همه‌ي کارهاي بدي که ممکن است در حقش انجام بدهيم را پيش پيش از ما مي‌گيرد.

 


تصويرگري: مجيد صالحي

کد خبر 385464

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha