براساس گزارش نيچر، سلول‌هاي بنيادين ناگهان توانايي تشكيل حافظه‌اي مشابه مغز را به دست نياورده‌اند، در حقيقت اين تحقيق نشان مي‌دهد اين سلول‌هاي فوق‌العاده تجربيات گذشته را ذخيره مي‌كنندتا توانايي‌هاي ترميم زخمهاي آينده را در خود تقويت كنند. اما اين توانايي مي‌تواند تاثير منفي به دنبال داشته‌باشد.
اين اولين باري است كه شواهدي درباره تشكيل حافظه از واكنش‌هاي التهابي در پوست به دست آمده‌است و متخصصان مي‌توانند از آن براي درك بهتر وضعيت‌هاي مختلف پوستي و درمان بهتر آنها استفاده كنند.
الین فاچز محقق دانشگاه راكفلر در نيويورك مي‌گويد این خاطرات به پوست کمک می‌کند تا با افزایش واكنش به التهاب، یکپارچگی خود را حفظ کند؛ این واكنش یکی از ویژگی‌های مهم در بهبود زخم پس از آسیب است.
با این وجود، چنين حافظه‌اي می‌تواند اثرات مخربي مانند کمک به بروز بیماری‌های التهابی خاص مانند پسوریازیس داشته باشد. در مورد پسوریازیس، بيماري که در آن چرخه زندگی سلول‌های پوستی سرعت یافته و موجب پوسته پوسته شدن و خارش پوست می‌شود، یافته‌های جدید می‌توانند برای کشف درماني جهت کاهش سرعت واکنش سریع پوست و کنترل مشکل مورد استفاده قرار گیرند.
محققان مدتهااست دريافته‌اند كه سیستم ایمنی بدن حوادث التهابی را ثبت می‌کند تا بدن بتواند در آينده برای مقابله با مشکلات التهابي واكنش بهتري نشان دهد و خود را آماده كند و اكنون براي اولين بار وجود اين مكانيزم در پوست نیز كشف شده‌است.
آزمایشات انجام شده بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که جراحاتی که بر روی پوستی که قبلا آسیب دیده ایجاد می‌شوند، با سرعتی دو برابر نسبت به قبل ترمیم می‌شوند، حتی اگر التهاب اصلی در حدود 6 ماه قبل (معادل 15 سال در انسان‌ها) بوجود آمده باشد. نتایج نشان می‌دهند که این سلول‌های مقاوم شده برای نبرد، در صورت بروز مجدد زخم در آینده، سرعت بهتری در ترمیم آن خواهند داشت.
آزمایش‌های بیشتر نشان داد که التهاب موجب تحریک فرآیندی می‌شود که در آن ژن‌های خاصی درون کروموزوم‌های سلولی قابل دسترس‌تر شده و اين وضعيت را حفظ مي‌كنند، بنابراین در آينده مي‌توانند سریعتر فعال شوند. به بياني ديگر، التهاب سلول ها را در سطح بالاي هشدار نگه مي‌دارد، و سلول‌ها تا حدي اين وضعيت هشدار را حفظ مي‌كنند.
به طور خاص، ژن Aim2، كه مسئول پروتئين حسگر آسيب و خطر است، در ايجاد كل اين فرايند از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و به واسطه فعال شدن پس از اولين التهاب، بلافاصله قدرت ترميمي سلول‌هاي بنيادين را براي بار بعدي بهبود مي‌بخشد. محققان دريافته‌اند كه بيشتر سلول‌هاي پوستي به اندازه‌اي دوام ندارند كه بتوانند چنين عفونت‌هايي را به خاطر بسپارند، اما سلول‌هاي بنيادين كه در اعماق اپيتليوم قرار گرفته‌اند مي‌توانند وقايع را به خاطر بسپارند.
تمامي اين يافته‌ها براي دانشمنداني كه روي انواع زخم‌ها و آسيب‌هاي پوستي،مانند زخم كاغذ، آفتاب‌سوختگي، يا هر آسيب منجر به التهابي مطالعه مي‌كنند كاربردي خواهد بود، نه تنها براي مقابله عادي در برابر التهابات، بلكه براي مقابله با بيماري‌هايي كه سيستم ايمني بدن را مورد هدف قرار مي‌دهند.
نظر شما