10، 7 و 5 سکه بهار آزادی جایزه نفرات اول تا سوم بود که در بخش تک‌عکس به ترتیب به مهدی قاسمی، مصطفی حق‌گو و حسین فاطمی تقدیم شد.
در بخش مجموعه عکس نیز هیات داوران مجموعه عکس اشرف طباطبایی را به‌عنوان مجموعه برتر این جایزه معرفی کردند تا جایزه ویژه شهید سعید جان‌بزرگی به این عکاس تعلق بگیرد.
جهانگیر رزمی، حسین قندی، کاوه کاظمی، بن کریتس و کارن فیروز که داوری نخستین جایزه عکس سوره را برعهده داشتند یک‌هزار و 369 عکس از 153 عکاس را بررسی کرده‌اند.
گزیده این عکس‌ها در قالب نمایشگاه گروهی در خانه عکاسان ایران به نمایش درآمده است و قرار است تا 29 آذر نیز برقرار باشد.
حکایت همچنان باقی‌است؟
مسابقه اول اگرچه با جوایز قابل قبولی کار را آغاز کرد، اما از اساس با فاصله زیادی از آنچه که می‌توان از عکاسی خبری ایران انتظار داشت، قدم اول را برداشت.
این نکته در بیانیه هیات داوران نیز به وضوح دیده می‌شود: «از 153 شرکت‌کننده این مسابقه، افزون بر 30 عکاس مقررات اولیه را رعایت نکرده بودند و مشکلات زیادی را برای دبیرخانه به وجود آورده بودند.
با تلاش دبیرخانه، هیچ‌کدام از 153 شرکت‌کننده این مسابقه با محوریت 10 اثر محروم از داوری هیات داوران نشدند.»
با این حال، درست در شرایطی که تنها جایزه عکاسی ایران -که با نام عکاس فقید کاوه گلستان برگزار می‌شد- نیز ناکام مانده و پس از 3 دوره برگزاری، تعطیل شده بود، راه‌اندازی جایزه سوره را می‌توان اقدام قابل توجهی از سوی خانه عکاسان ایران محسوب کرد.
هرچند که حسن سربخشیان-دبیر جایزه- ادامه راه را بدون حامی مالی غیرممکن توصیف می‌کند: «برگزاری این مسابقات بدون اسپانسر امکان‌پذیر نیست.
خانه عکاسان با توجه به ماهیت خود می‌تواند یک جریان حرفه‌ای را رهبری کند. در تمام دنیا رایج است که مسابقات معتبر 10 اسپانسر قدرتمند داشته باشد یعنی هم همکاری می‌کنند تا مسابقه‌ای این‌چنینی شکل بگیرد.
ما هم باید طوری در ذهنیت همه کسانی که صاحب صنایع بزرگ هستند تعریف کنیم تا راغب شوند در این‌جا سرمایه‌گذاری کنند تا باعث رشد این جریان شود.»
در عین حال، رسول اولیازاده- رئیس خانه عکاسان- از افق روشن‌تری سخن می‌گوید: «امسال در کنار راه‌اندازی خبرگزاری عکس، اولین مسابقه عکس خبری را برگزار کردیم.
طی برگزاری چند دوره از این مسابقه تلاش می‌کنیم تا به‌صورت بین‌المللی برگزار شود.»اما هم اولیازاده و هم سربخشیان به خوبی می‌دانند که ادامه کار چندان روشن نیست.
سربخشیان به ایسنا گفته است: «در گذشته 28 ساله ایران، جایزه‌های عکس مقطعی بوده‌اند تا جایی که قانون و اخلاق حرفه‌ای به من اجازه می‌دهد، پای این کار می‌ایستم و ادامه یافتن این مسابقه در سال‌های بعد به سیاست‌های برگزارکنندگان آن بستگی دارد.
میدواریم دست‌کم خواسته جامعه عکاسی این باشد که اگر جشنواره‌ای مانند فیلم یا موسیقی فجر دوره‌های بیست و چندمین خود را برگزار می‌کند، عکس هم از دوره‌های یک رقم خود خارج شود و وارد 2 رقمی و 3 رقمی شود؛ این نیازمند همکاری جامعه عکاسی و واقف بودن به این مسئله ازسوی مسئولان است.»
سربخشیان به سرنوشت جایزه‌هایی چون هنر و نیایش، گلستان، گفت‌وگو و... اشاره کرده و ادامه می‌دهد: «جایزه جهانی هنر و نیایش قرار بود هر سال برگزار شود و بعد از 3 سال هنوز معلوم نیست چرا برای ادامه این جایزه کاری صورت نمی‌گیرد.
از این دست حرکت‌ها خیلی زیاد است؛ اما نمی‌دانم چه سرنوشتی در انتظار جایزه سوره است؛ همه اینها منوط بر این است که نظام و مجموعه بخواهد این قصه ادامه‌دار باشد؛ اگر مجموعه نخواهد، کسی کاری نمی‌تواند بکند.»
از سوی دیگر رئیس خانه عکاسان نیز می‌گوید: «در دوره اول باید خودمان را تثبیت کنیم تا این مسابقه با همین شرایطی که شروع به‌کار کرده در آینده هم ادامه دهد و روی پای خود بایستد؛ بدون اینکه از بودجه دولتی استفاده کند، خود به حد کفایت برسد و از لحاظ مادی به‌کارش ادامه دهد.
ما بودجه خاصی برای این کار نداریم، از همان بودجه و امکانات خانه عکاسان استفاده می‌کنیم و به‌جایی هم وابسته نیستیم.»
با این وصف، بعید به‌نظر می‌رسد سرنوشتی به جز سرنوشت جوایز دیگر در انتظار جایزه سوره باشد و این پرسش تا سال آینده بی‌پاسخ باقی می‌ماند که آیا می‌توان جایزه عکس دورقمی را نیز تجربه کرد؟
