به گزارش همشهري آنلاين به نقل از دانشگاه آزاد اسلامي، دکتر نوربخش میرزایی، عضو هیأت علمی گروه ژئوفیزیک واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامي با بیان اینکه گسل فعال از نگاه علمی، گسلی است که شاهدی از جنبش در دوره زمانی هولوسن (۱۰ تا ۱۱ هزار سال پیش) را داشته باشد، گفت: با توجه به این تعریف اکثر گسل‌های ایران و از جمله تهران، فعال محسوب می‌شوند.
وی با اشاره به گسل‌های موجود در تهران، افزود: یکی از گسل‌های تهران، گسل لرزه‌زای شمال تهران است که به دلیل کمبود داده‌ها، سرگذشت لرزه‌خیزی آن به درستی روشن نیست. گسل مشا، دیگر گسل لرزه‌زای تهران است و رویداد زمین‌لرزه‌های ۲۳ فوریه ۹۵۸ با بزرگی ۷.۷، ۱۶۶۵ میلادی با بزرگی ۶.۵ و ۲۷ مارس ۱۸۳۰ به بزرگی ۷.۱ به جنبش این گسل نسبت داده شده است.
دکتر میرزایی ادامه داد: گسل اشتهارد که گسلی جنبا است از دیگر گسل‌های موجود در پیرامون تهران است. از سرگذشت لرزه‌خیزی این گسل اطلاع دقیقی در دست نیست. البته زمین‌لرزه مه ۱۱۷۷ با بزرگی ۷.۲ به این گسل نسبت داده شده است. سری گسل‌های ری که شامل گسل‌های شمال و جنوب ری و کهریزک است از دیگر گسل‌های موجود در تهران بشمار می‌آیند. این سری گسل‌ها را عامل احتمالی رویداد زمین‌لرزه‌های سده چهارم پیش از میلاد ری - ایوانکی با بزرگی حدود ۷.۶ و زمین‌لرزه سال ۸۵۵ میلادی ری با بزرگی حدود ۷.۱ بیان می‌کنند.
عضو هيئت علمي موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، با بیان اینکه گسل‌های فعال دیگری نیز مانند گسل پارچین و گسل نیاوران در گستره تهران وجود دارند که از سابقه زلزله‌خیزی آنها اطلاع موثقی موجود نیست، اضافه کرد: تمامی گسل‌هایی که به آنها اشاره شد، با توجه به سابقه زمین‌لرزه‌های مخرب و همچنین شواهد میدانی زمین‌شناسی و زمین ساخت‌فعال آنها، توان لرزه‌زایی بالایی دارند. زمین‌لرزه اخیر با بزرگی ۵.۲ که در دسته زمین‌لرزه‌های متوسط قرار می‌گیرد، در اثر جنبش گسلی از قبل موجود روی داد و گسل جدیدی پدید نیامده است.
وی با بیان اینکه زلزله‌شناسان معتقدند هر جایی رویداد زمین‌لرزه را تجربه کرده است، بایستی در انتظار زمین‌لرزه‌های مشابه، در آینده نامعلوم باشد، خاطرنشان کرد: دانش انسان برای پیش‌بینی و تعیین زمان رویدادهای زمین‌لرزه به هیچ عنوان کافی نیست. تنها می‌توان در مورد مکان‌های مستعد و نیز بزرگی زمین‌لرزه‌ها ارزیابی قابل قبولی داشت.
نظر شما