کاسکوها از حدود 3 تا 4 ماهگی، به‌طور کامل پر درمی‌آورند و از وقتی که رنگ چشم آنها زرد می‌شود، سن آنها از روی رنگ چشم‌ها و رنگ انتهای پرهای دم قابل تشخیص نیست. همچنین نمی‌توان از روی شکل ظاهری کاسکو به نر یا ماده‌بودن او پی برد. اگر به آنها نزدیک بشویم و قار بزنند و حالت حمله یا ترس به خود بگیرند، معلوم می‌شود که هنوز وحشی بوده و با انسان انس نگرفته‌اند.
اگر با نزدیک‌شدن به کاسکویی، او حالت مذکور را نشان ندهد و به راحتی اجازه بدهد به او نزدیک شوید و حتی سرش را نوازش کنید یا به منقارش دست بزنید، معلوم می‌شود که مرحله وحشی‌بودن و انس نداشتن با انسان را پشت‌سر گذاشته است.
اگر دست‌تان را به یک پای کاسکو نزدیک کنید و فشار ملایمی به آن بدهید و کاسکو ابتدا یک پا و سپس پای دیگرش را روی دست شما بگذارد و به عبارتی روی دست شما بیاید، این حالت از لحاظ اهلی‌بودن پیشرفته‌تر از حالت قبلی است اما اگر انتظار داشته باشید که با اولین برخورد حتی یک کاسکوی سخنگو سخنی را بگوید، این انتظار کاملا بیجاست زیرا حتی کاسکوهایی که توسط صاحب قبلی خود سخنگو شده‌اند، مدتی طول می‌کشد تا اولین کلمه را در حضور صاحب جدید به زبان آورند؛ البته کشیدن سوت‌های یادگرفته به علت نزدیک‌بودن تن آنها با تن صداهای طبیعی کاسکو، در اولین روزهای به خانه‌آوردن یک کاسکوی اهلی و سخنگو، عادی است. اما سخنگویی اغلب کاسکوهای سخنگو زمانی آغاز می‌شود که با زوایای محیط جدید زندگی و افراد خانواده آشنا شوند. در تمام موارد ذکرشده، بین هر کاسکو با کاسکوی دیگر تفاوت وجود دارد؛ ممکن است شما یک کاسکوی سخنگو را به خانه بیاورید و به محض برداشتن پوشش اطراف قفس، کلمه یا جمله‌ای را بر زبان آورد و ممکن است یک هفته طول بکشد تا کاسکو بتواند کلمات و جملاتی را که آموخته تکرار کند.
هوش کاسکوها نیز با هم متفاوت است. ممکن است یک کاسکو در تمام عمر طولانی‌اش نتواند تقلید صدای انسان را یاد بگیرد، همچنین ممکن است یک کاسکو پس از به حرف‌آمدن – درصورت آموزش صحیح روزانه – قادر به یادگیری یک کلمه در روز باشد.
وقتی به کاسکوهای وحشی نزدیک می‌شوید، عموما قار می‌کشند. بعضی از آنها بدون اینکه از جای خود تکان بخورند، قار می‌کشند، برخی خودشان را به دیواره‌های قفس می‌چسبانند و قار می‌کشند و بعضی هم چنان می‌ترسند که خودشان را به این طرف و آن طرف قفس می‌کوبند.
اگر شما انگشت خود را به طرف منقار کاسکوی وحشی ببرید، ممکن است دست شما را محکم گاز بگیرد و متعاقبا قار بکشد. شاید هم وحشت‌زده خود را به دیواره‌های قفس بچسباند و قار بکشد یا با پروازهای کوتاه خودش را به دیواره‌های قفس بکوبد.
اگر شما غذایی را به منقار کاسکو نزدیک کنید؛ ضمن اینکه قار خواهد کشید، ممکن است غذا را با منقار خود بگیرد و پرتاب کند یا آن را با حالت تهاجمی‌ای بگیرد، تکه تکه کند و کف قفس بیندازد. شاید هم آن را بگیرد و بین انگشتان پای خود قرار دهد و مشغول خوردن آن شود اما قارکشیدن برای تمام کاسکوهای وحشی تازه خریداری‌شده – کم و بیش – طبیعی و عادی است.
ممکن است اسباب‌بازی‌های جدید موجب ترسیدن طوطی شما شود؛ بنابراین قبل از قرار دادن آنها به‌عنوان اسباب‌بازی دائم در قفس، سعی کنید در خارج از قفس طوطی را با آنهاآشنا کنید.
چشم‌های شفاف و براق نشانه سلامتی طوطی است، طوطی‌های بیمار در حالت بیداری چشمانی نیمه‌باز دارند و اغلب نوعی ترشح از چشم آنها بیرون می‌آید.
بعضی گیاهان خانگی برای طوطی‌های شما سمی‌اند؛ بنابراین طوطی خود را از هر نوع گیاه خانگی‌ای دور نگه دارید.
در صورتی که کاسکوی شما کاملا اهلی شده باشد در همه حال – از جمله هنگام معاینات – به خوبی با شما همکاری می‌کند. به این تصویر توجه کنید که طوطی با اعتماد کامل، به پشت و روی دست صاحبش خوابیده است.
به‌نظر می‌رسد که زندگی کاسکو به بازی می‌گذرد اما از نظر طوطی هرکاری که او را مشغول می‌کند، یک کار جدی است. این طوطی با جدیت تلاش می‌کند جاسوئیچی چرمی را از کلیدها جدا کند.
کاسکوها پرنده‌های بسیار بازیگوشی هستند؛ آنها با اسباب‌بازی‌های خود و به‌خصوص اسباب‌بازی‌های جدید بازی می‌کنند.
کاسکوها دوست ندارند کسی از جلو به آنها نزدیک شود؛ چنین حرکتی باعث ترساندن آنها می‌شود، پس بهتر است انگشت خودتان را مستقیما به آرواره پایین طوطی نزدیک کنید و کمی زیر چانه او را بخارانید و سپس مالیدن دست خود را به پشت گردن ادامه دهید.
کاسکوها قبل از اینکه روی چیزی بنشینند، با منقار خود میزان محکم‌بودن آن را آزمایش می‌کنند؛ بنابراین وقتی می‌خواهید کاسکو را روی دست خود بنشانید، ابتدا منقارش را به دست شما نزدیک می‌کند؛ در این حالت نترسید و دست‌تان را عقب نکشید.
کاسکوهای جوان دارای پلک‌های تیره‌اند؛ درحالی‌که به تدریج و با افزایش سن، پلک‌های آنها روشن‌تر می‌شود.
طوطی‌های ناخوش معمولا پرهای پف کرده دارند؛ ضمنا کاسکو به محض نزدیک‌شدن فردی غریبه – و گاهی حتی صاحب خود – به‌طور موقتی پرهایش را به حالت پف‌کرده درمی‌آورد.
