آشنایی با ایمپلنت‌های دندانی

ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان خودتان به نظر می‌رسند و ازآنجایی‌که طوری طراحی شده‌اند که با استخوان فک متصل شوند جایگزین‌های دندانی دائمی شمرده می‌شوند.

درحالی‌که دندان مصنوعی‌های که اندازه‌شان نادرست باشد هنگام حرف زدن درون دهان می‌لغزند و باعث می‌شوند، کلمات را به درستی ادا نکنید، ایمپلنت‌های دندانی به شما امکان می‌دهند بدون نگرانی از جابجایی و لغزیدن دندان جایگزین صحبت کنید.

لغزش دندان مصنوعی جویدن را هم مشکل می‌کند، اما ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان طبیعی خودتان عمل می‌کنند و به شما امکان می‌دهند غذاهای محبوبتان را با اطمینان و بدون درد بخورید.

ایمپلنت‌های دندانی به شما امکان می‌دهند دوباره لبخند بزنید و احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید و به‌این‌ترتیب اعتمادبه‌نفستان بالا می‌رود.

برای کار گذاشتن ایمپلنت‌های دندانی برخلاف بریج‌های دندانی نیاز به کاهش اندازه دندان‌های دیگر نیست. ازآنجایی‌که لازم نیست دندان‌های مجاور برای حمایت از ایمپلنت تغییری داده شوند، مقدار بیشتری از دندان‌های خودتان بدون دست‌خوردگی سر جایشان باقی می‌ماند و در درازمدت بهداشت دهانتان بهبود پیدا می‌کند.

ایمپلنت‌ها همچنین امکان دسترسی آسان‌تر به فاصله میان دندان‌ها را می‌دهند و این خصوصیت هم به بهبود سلامت دهان کمک می‌کنند.

ایمپلنت‌های دندان بسیار پردوام هستند و برای سال‌های بسیار کار خواهند کرد و بسیاری از آن‌ها در صورت مراقبت مناسب برای همه عمر سالم باقی می‌مانند.

ایمپلنت‌های دندانی دردسر خارج کردن دندان مصنوعی و نیاز به استفاده از چسب برای ثابت نگه‌داشتن آن‌ها را هم رفع می‌کنند.

میزان‌های موفقیت‌ها ایمپلنت‌ها بسته به اینکه در کجای فک کار گذاشته شوند، متفاوت است، اما به‌طورکلی میزان موفقیت ایمپلنت‌های دندانی به ۹۸ درصد می‌رسد. با مراقبت مناسب ایمپلنت‌ها مادام‌العمر خواهند بود.

• شیوه کار گذاشتن ایمپلنت دندانی

نخستین گام در روند کارگذاری ایمپلنت تدوین یک طرح درمانی فردی است. این طرح‌ریزی را دندان‌پزشک متخصص و همکارانش بر این اساس که گذاشتن ایمپلنت برای شما بهترین گزینه است، انجام می‌دهند.

مرحله بعدی کارگذاری ایمپلنت ریشه دندان ساخته‌شده از یک پست کوچک تیتانیومی است که درون حفره استخوانی دندان ازدست‌رفته قرار داده می‌شود و اصطلاحاً «فیکسچر» (fixure) نامیده می‌شود. پس ‌از این کارگذاری، استخوان فک در روند بهبودی‌اش دور این پست فلزی رشد و آن را به طور محکم در فک ثابت می‌کند. روند التیام ممکن است شش تا ۱۲ هفته طول بکشد.

هنگامی‌که ایمپلنت ریشه در استخوان فک تثبیت شد، یک پست اتصال‌دهنده کوچک به نام پایه یا اباتمنت (abutment) به آن متصل می‌شود تا دندان جدید روی آن سوار شود.

دندان‌پزشکتان برای ساختن دندان یا دندان‌های جدید از دندان‌هایتان قالب‌گیری می‌کند و مدل از جوندگی شما ایجاد می‌کند (که شامل همه دندان‌ها، نوعشان و ترتیبشان می‌شود). دندان یا دندان‌های جدید بر اساس این مدل ساخته می‌شوند. دندان جدید که در واقع تاج است، به پایه یا اباتمنت متصل می‌شود.

برخی از بیماران ممکن است به جای یک یا چند تاج منفرد بخواهند اتصالاتی روی ایمپلنت نصب شود که یک دندان مصنوعی قابل‌برداشت روی آن قرار داده شود.

ازآنجایی‌که این ایمپلنت روی استخوان فک ثابت شده است، دندان جایگزین مانند دندان طبیعی خودتان به نظر خواهد رسید، احساس خواهد شد و کار خواهد کرد.

گذاشتن ایمپلنت درد چندانی ندارد. ممکن است در هنگام کارگذاری ایمپلنت بی‌حسی موضعی به کار رود و اغلب بیماران می‌گویند گذاشتن ایمپلنت درد کمتری از کشیدن دندان دارد.

پس از گذاشتن ایمپلنت ممکن است درد خفیفی حس شود که با مسکن‌های معمول درمان می‌شود.

ایمپلنت دندانی هم باید مانند یک دندان طبیعی مراقبت شود و به طور منظم برای چکاب به نزد دندان‌پزشک بروید.