براساس گزارش ناسا، اين پرتاب‌كننده متحرك يا ML با هدف پشتيباني از آزمايش و سرويس راكت‌ها طراحي و ساخته شده‌است و علاوه بر اين براي حمل راكت به سكوي پرتاب و كمك به پرتاب راكت نيز كاربرد دارد.
اگرچه ميزان خم شدن اين سازه به اندازه‌اي نيست كه به تعميرات اضطراري نياز پيدا كند، اما از آنجايي كه هزينه گزافي براي ساخت آن صرف شده‌است، نزديك به يك ميليارد دلار، در شرايط كنوني تنها امكان يكبار استفاده از آن وجود دارد. به دليل وجود اين مشكل، ممكن است ناسا تنها يكبار در سال 2020 از اين برج براي پرتاب SLS استفاده كرده و سپس آن را تجزيه كند.
اين برج در ابتدا براي پرتاب راكت آرس يك در سال 2009 ساخته شد اما زماني كه ماموريت آرس متوقف شد، ناسا پروژه جايگزين SLS را براي آن تعريف كرد كه براي اجراي آن تنها به ايجاد تغييراتي در برج نياز بود. خميدگي برج احتمالا حين ايجاد تغييرات تبديل برج از پرتاب‌كننده آرس به پرتاب‌كننده SLS به وجود آمده‌است.
ناسا همچنين احتمال مي‌دهد عوامل طبيعي مانند باد، نوسان دما و ارتعاشات ناشي از جابه‌جايي برج بر خميده شدن سازه فولادي اثرگذار بوده‌باشد. ناسا درصورتي كه برج خميده‌تر شود برنامه‌اي را آماده كرده‌است كه بر اساس آن شبكه‌هاي فايبرگلس با شبكه‌هاي فولادي سنگين‌تر جايگزين خواهند شد،اما اينكار هزاران كيلوگرم بر وزن برج خواهد افزود كه اين موضوع مي‌تواند پرتاب راكت‌هاي بزرگ را با مشكل مواجه سازد.
نظر شما