به گزارش همشهری این نگرانی از آنجا حاصل می‌شود که مدیر عامل سازمان خدمات موتوری شهرداری تهران از وجود 3 هزار نقطه در تهران سخن می‌گوید که کارگران ایرانی حاضر نیستند حتی به آن نزدیک شوند.
به‌عنوان نمونه کار در کانال‌های آب و فاضلاب، شبکه‌های جمع‌آوری آب‌های سطحی، جمع‌آوری لجن، شست‌وشوی انهار و آبگرفتگی معابر، جمع‌آوری حیوانات موذی و... از جمله کارهایی هستند که غیراز کارگران افغانی کسی حاضر به انجام دادن آنها نیست.
مصطفی سلیمی تمایل کارگران ایرانی را بیشتر به سمت کار با ماشین‌آلات رفت و روب و جمع آوری زباله می‌داند.
درهرحال به‌نظر می‌رسد این امر تنها مشکل شهرداری تهران نباشد. اغلب مزارع، سنگبری‌ها و گاوداری‌های کشور ما به جهت برخورداری از نظام سنتی به شدت به نیروی زور بازوی انسانی وابسته‌اند .
اخیرا مدیر کل اداره هماهنگی و برنامه‌ریزی و کنترل عملکرد شهرداری تهران کمبود نیروی کار در بعضی نواحی حاشیه‌ای که کارگر افغانی بیشتری داشت را مانعی در جمع‌آوری به موقع زباله‌های شهری دانست.دهکردی افزود: از آنجا که بخش قابل توجهی از کارگران شهرداری را افغانی‌ها تشکیل می‌دهند، پیرو دستور دولت در مورد جمع‌آوری کارگران افغانی و اخراج آنها، حدود 5 هزار نفر از کارگرانی که در بخش جمع‌آوری زباله فعالیت می‌کردند را از دست دادیم.
وی در عین حال که بر آسان نبودن جایگزینی این تعداد نیروی کار تأکید می‌کند، از عزم شهرداری در تجهیز جمع‌آوری زباله به نظام‌های مکانیزه سخن گفت؛ به‌طوری که در کنار استخدام نیروی کار داخلی در این بخش، ماشین‌آلات جمع‌آوری زباله نیز خریداری شود تا با این اقدام بخشی از نیاز‌های تهران که با 120 ناحیه یکی از بزرگترین شهرهای دنیا به شمار می‌رود به شکل مکانیزه مرتفع شود.
