براساس گزارش اينديپندنت، اين صدا كه از جزيره‌اي به نام كاراكاتوآ، مابين جزاير جاوه و سوماترا در اندونزي نشات گرفته‌بود، از فاصله 5000 كيلومتري قابل شنيدن بود و ساكنان 50 منطقه جغرافيايي مختلف در سرتاسر جهان آن را شنيدند.
به گفته محققان، ساكنان گينه نو و استرالياي غربي از فاصله 3200 كيلومتر از مبدا ايجاد صدا، شنيدن مجموعه‌اي از صداهاي بلند،شبيه به صداي توپخانه‌هاي جنگي در جهت شمال به غرب را گزارش كردند.
همچنين درحدود 4800 كيلومتر دورتر در جزيره رودريگز در اقيانوس هند، محلي‌ها صداي شليك شديد سلاحي سنگين را از فاصله‌اي دور شنيدند. اين صدا در اصل به واسطه فوران تاريخي آتشفشاني ايجاد شده‌بود كه ستون‌هايي از غبار و دود را به ارتفاع 80 كيلومتري آسمان پرتاب كرد و خاكستر آن مسافتي برابر 20 كيلومتر از اقيانوس را پوشاند.
ذرات داغ و سوزات آتشفشاني با سرعت 2575 كيلومتر بر ساعت از دهانه آتشفشان كاراكاتوآ به هوا پرتاب شدند، و اين سرعتي دو برابر سرعت صوت است. اين رويداد به عنوان بزرگترين فاجعه طبيعي قرن نوزدهم ميلادي شناخته مي‌شود، زيرا آشكار است كه آزاد شدن چنين فشار عظيمي براي مناطق اطراف نيز عوارضي در پي داشته‌است.
امواج كوبشي ناشي از اين انفجار چندين بار سرتاسر جهان را درنورديد و سونامي به ارتفاع 45 متر و وزن 600 تن ايجاد كرد كه سواحل جاوه و سوماترا را در خود فرو برد و تلفات زيادي به جا گذاشت. سونامي ناشي از اين فوران آب‌هاي آفريقاي جنوبي را نيز تحت‌تاثير قرار داد. يادداشت كاپيتان كشتي كه در زمان انفجار در فاصله 64 كيلومتري از آتشفشان در آب شناور بود نشان مي‌دهد صداي انفجار تا حدي بلند بوده كه پرده گوش نيمي از خدمه كشتي پاره شده‌است.
گفته مي‌شود قدرت اين انفجار 10 هزار برابر بيشتر از بمب هيدروژني بوده‌است و صداي آن از فاصله 160 كيلومتر با شدت 172 دسيبل ثبت شده‌است. اين درحالي است كه آستانه درد در انسان 130 دسيبل و صداي موتور جت زماني كه درست در كنار آن ايستاده باشيد 150 دسيبل است.
نظر شما