ابداع نانوذراتی که ایمنی سلول‌ها را در برابر سرطان افزایش می‌دهند

به گزارش ایسنا به نقل از ام‌آی‌تی نیوز، برنامه‌ریزی سیستم ایمنی بدن برای حمله به سلول‌های سرطانی، نتایج امیدوارکننده‌ای در درمان سرطان‌های خونی مانند لوسمی داشته است. این روش، برای سرطان‌هایی مانند سرطان سینه و ریه چالش‌برانگیز بوده اما پژوهشگران دانشگاه ام.آی.تی (MIT)، روش جدیدی برای افزایش واکنش ایمنی در برابر این گونه تومورها یافته‌اند.

مهندسان موسه فناوری ماساچوست (ام.آی.تی)، با ابداع نانوذراتی که داروهای تحریک‌کننده ایمنی را در خود دارند و متصل کردن مستقیم آنها به سلول‌های تی، نشان دادند که می‌توان فعالیت سلول‌های تی را بدون عوارض جانبی افزایش داد. در این آزمایش که روی موش‌ها انجام شد، تومور نیمی از موش‌های تحت درمان، کاملا از بین رفت.

دارل ایروین (Darrell Irvine)، استاد مهندسی زیستی و علم مواد دانشگاه ام.آی.تی گفت: ما دریافتیم که با این نانوذرات، می‌توان کارآیی درمان سلول‌های تی را بهبود بخشید. این نانوذرات، به نجات سلول‌های تی و عملکرد موثر آنها کمک می‌کنند.

سلول‌های تی، سلول‌های ایمنی که برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های عفونی در بدن می‌گردند، مشخص می‌کنند. مدتهاست که پژوهشگران سرطان سعی دارند با کنترل سلول‌های ایمنی، تومورها را از بین ببرند. آنها برای رسیدن به این هدف، باید تعداد بسیاری از سلول‌های تی که تومور را شناسایی و به آن حمله می‌کنند، به وجود آورند.

ایروین افزود: ایده کلی ما، پرورش تعداد بالایی از سلول‌های تی شناسایی کننده تومور و سپس، تزریق آنها به بیمار است.

پژوهشگران، دو روش را برای ایجاد سلول‌های تی ابداع کرده‌اند. نخستین راه، حذف سلول‌های تی تومور از بافت آن، پرورش آنها در ظرف آزمایشگاهی و بازگرداندن آنها به بدن بیمار است. راه دوم، گرفتن سلول‌های تی از خون بیمار و اصلاح ژنتیکی آنهاست تا بدین ترتیب، سلول‌های تی، پروتئین موجود در سطح سلول تومور را هدف قرار ‌دهند و یا این که سلول‌های تی، در معرض پروتئین‌های تومور قرار گیرند تا در برابر آنها فعال شوند.

این روش‌ها، موفقیت‌هایی را در برابر بیماری‌های لنفوم و لوسمی نشان داده‌اند اما ارائه واکنش ایمنی قوی در برابر تومورها برایشان دشوار بوده است. پژوهشگران سعی کرده‌اند واکنش سلول‌های تی به تومورهای خشک را با تزریق داروهای تحریک‌کننده ایمنی موسوم به سیتوکین‌ها (cytokines) افزایش دهند اما این داروها، اثرات جانبی مضری از جمله التهاب در پی دارند زیرا مایل به تحریک ایمنی هر سلول تی که با آن مواجه می‌شوند، هستند.

نانوذرات جدید پژوهشگران ام.آی.تی می‌توانند مقدار زیادی از دارو را انتقال دهند و تا هنگام مواجه شدن سلول‌های تی با تومور، آن را منتشر نکنند. این نانوذرات، حاوی نوعی ژل هستند که از مولکول‌های سیتوکین‌ ساخته شده است. مولکول‌ها، تنها هنگامی که سلول‌های تی حاوی نانوذرات به تومور برسند، آزاد و فعال می‌شوند. فعال شدن مولکول‌ها، با یک تغییر شیمیایی در سطح سلول های تی مشخص می‌شود.

مقاله این پژوهش، در مجله Nature Biotechnology به چاپ رسید.