داوود پرهیزکار که پیش از بارها وقوع پدیده گرمایش جهانی و تغییر اقلیم را در ایران تایید و کم‌بارش‌های پی‌در پی و خشکسالی‌های مکرر را هم به عنوان پیامد مخاطره‌آمیز این پدیده عنوان کرده است در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد بحران آب و راه‌حل‌های خروج از آن اظهار کرد: کم‌آبی در کشور ما پدیده جدید و نوظهوری نیست بلکه سابقه‌ای دو یا سه هزار ساله دارد. علت آن هم معلوم است چون منطقه‌ای که ما در آن استقرار داریم یک منطقه خشک و نیمه خشک است و کشور ما در عرض ۳۰ درجه در نیمکره شمالی و جنوبی قرار دارد و تحت تاثیر جریانات جوی عظیم است و اجازه رشد ابر به آن داده نمی‌شود.
وی با تاکید بر اینکه باید شرایط اقلیمی ایران را بپذیریم و دست از مبارزه با آن برداریم، گفت: آنچه در منطقه خشک و نیمه خشک ارزش حیاتی پیدا می‌کند، «آب» است؛ بویژه در شرایطی که کشور دچار خشکسالی هم است و در ۱۱ سال گذشته میانگین بارش سالانه این سرزمین به بالای نرمال نرسیده است.
رئیس سازمان هواشناسی با اشاره به عملکرد بهتر پیشینیان در سازگاری با اقلیم ایران تصریح کرد: گذشتگان ما به شرایط جغرافیایی و موقعیت اقلیمی کشور واقف بودند و به همین علت در مناطق کویری از قنات استفاده می‌کردند تا تبخیر و تعرق آب را به حداقل ممکن برسانند این درحالیست که ما امروزه از کانال که میزان تبخیر و تعرق آب را بالا می‌برد، استفاده می‌کنیم. این نشانه‌ها حاکی از آن است که در گذشته قدر آب را بهتر از ما می‌دانستند و در مصرف آن مدیریت خوبی داشتند.
پرهیزکار با بیان اینکه متاسفانه ما در سال‌های اخیر در «مصرف» مدیریت نداشتیم، تاکید کرد: بخش زیادی از مشکلات حاضر در حوضه‌های آبریز دریاچه ارومیه، کرخه، کارون همچنین زاینده رود ناشی از بی‌توجهی به مصرف بهینه منابع آبی است. به عبارت دقیق‌تر بی‌توجهی به توان خرد اقلیم منطقه باعث ایجاد چنین مشکلاتی شده است.
وی افزود: اگر توسعه در امور کشاورزی ، شهرسازی و صنایع بیش از توان خرد اقلیم منطقه باشد، توسعه ناپایدار شکل می‌گیرد و مشکلات حادی ایجاد خواهد شد.
رئیس سازمان هواشناسی کشور در ادامه در پاسخ به این پرسش که برای برون‌رفت از بحران آب کشور چه راهکار و پیشنهادی دارید؟ گفت: اولین و مهمترین کار این است که همه بپذیریم کشور ما یک کشور کم آب است و حتی در سال‌های پر بارش نیز باید به این کم آبی و خشکی منطقه واقف باشیم، چون میانگین بارش سالانه ایران کمتر از یک سوم میانگین جهانی است.
پرهیزکار افزود: راه دوم برای خروج از بحران آب این است که تمام طرح‌های توسعه‌ای را با توجه به پدیده تغییر اقلیم رخ داده در ایران بازنگری کنیم و توان خرداقلیم را در طرح‌های توسعه‌ای مد نظر قرار دهیم و اگر یک منطقه توان بارگذاری جدید را ندارد از اجرای طرح‌های توسعه‌ای خودداری کنیم.
وی در پایان با اشاره به ضرورت فرهنگسازی در حوزه کمبود آب تاکید کرد: پیشنهاد سوم آن است که در این زمینه فرهنگسازی صورت گیرد تا همه نسبت به آب احساس مسئولیت کنیم و حتی لازم است در برخی مناطق ایران، قوانین سختگیرانه‌ای وضع و اعمال شود تا از هدر رفت آب جلوگیری کنیم. مشابه آنچه که در جنوب آمریکا اتفاق افتاده و پلیس آب شکل گرفته است تا قوانین مصرف بهینه آب در تمامی حوزه‌ها به درستی اجرا شود.
نظر شما