به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری ساینس دیلی، حدود 60 درصد از بیماران مبتلا به پارکینسون دچار آسیب‌های جدی ارتباطات عصبی قلب با سیستم عصبی سمپاتیک هستند. این اعصاب وظیفه هماهنگی شدت گردش خون با تغییرات فعالیت عضلانی را بر عهده دارند.
در اثر تخریب این اعصاب، بدن بیماران مبتلا به پارکینسون، آمادگی کمتری برای واکنش به استرس و تغییرات ساده ای مانند برخاستن دارد.
محققان در این تحقیقات از سیستم عصبی میمون رزوس برای مدل سازی عوارض پارکینسون استفاده کردند و با استفاده از نوعی سم، در اعصاب قلب این میمون‌ها آسیب‌هایی مشابه آنچه در انسان رخ می‌دهد، ایجاد کردند.
سپس با استفاده از یک فناوری تصویربرداری موسوم به پت اسکن که امکان ردگیری فرآیندهای شیمیایی در بدن را فراهم می‌کند، بدن میمون‌ها را به صورت دوره ای اسکن کردند. محققان به منظور تشخیص وضعیت گسترش اعصاب آسیب دیده در عضلات بطن چپ قلب، شناسایی موقعیت بیشترین میزان التهاب در این عضلات و محل بیشترین استرس اکسیداتیو از سه ماده شیمیایی استفاده کردند و توانستند تغییرات این سه عامل را در یک دوره زمانی خاص با دقت بالا بررسی کنند.
پیش از این محققان می‌دانستند که پارکینسون موجب تخریب اعصاب قلب می‌شود، اما قادر به شناسایی دقیق علت آن نبودند.
اکنون محققان با استفاده از این فناوری می‌توانند محل التهاب و استرس اکسیداتیو را با دقت مشخص کنند و نحوه ارتباط این عوامل را با تخریب ارتباطات عصبی بیماران مبتلا به پارکینسون مورد بررسی و مطالعه قرار دهند.
همچنین این فناوری امکان بررسی میزان اثرگذاری روش‌های درمانی جدید را بر سلامت نورون‌های کنترل کننده فعالیت قلب بیماران فراهم می‌کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه npj Parkinson's Disease منتشر شده است.
نظر شما