حتی در این مدت قوانین داخلی کشورمان درباره کودکان مطابق با کنوانسیون حقوق کودکان تغییر نکرده است. یکی از مفاد این کمیسیون به رعایت حقوق کودک توسط والدین اشاره دارد و یکی دیگر از مفاد این کنوانسیون مربوط به آموختن مهارت و شیوه‌های فرزندپروری مناسب توسط نهادهای مرتبط مثل آموزش و پرورش، صدا وسیما و سایر سازمان‌های مرتبط است که متأسفانه این مهارت‌ها آموزش داده نمی‌شود.
متأسفانه ما شاهدیم مسائل مربوط به کودکان هیچ‌گاه به‌صورت همه‌جانبه و یکپارچه در کشورمان دیده نشده‌اند و نهادهای مختلف از زوایای گوناگون به مسائل مربوط به کودکان نگاه می‌کنند، به‌دلیل همین مسئله کمتر شاهد برنامه‌های منسجم حمایتی برای کودکان و نوجوانان بوده‌ایم. کودکان ما حتی از داشتن شورای‌عالی کودک محروم هستند. در کنار اینها بی‌توجهی به لایحه حمایت از حقوق کودکان هم که 13سال قبل تدوین شده و تاکنون تصویب نشده، نکته قابل تاملی است.
لایحه حمایت از حقوق کودکان بعد از تدوین 3سال در دولت نهم باقی ماند و یک دهه بعد نیز همچنان توجهی به آن نشد و حالا بعد از گذشت 13سال قرار است امروز در مجلس رسیدگی شود که امیدوارم با توجه به تغییرات شرایط جامعه در این لایحه نیز بازنگری‌هایی صورت گرفته باشد و برای حمایت از کودکان سرزمین‌مان شاهد تصویب قوانین مترقی در خانه ملت باشیم.
البته مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان فقط با تصویب در مجلس حل نمی‌شود و اجرایی شدن قوانین تصویب‌شده یکی از نیازهای اساسی جامعه است، اما متأسفانه در سال‌های گذشته ما شاهد کوتاهی‌هایی در این زمینه بوده‌ایم. برای مثال یکی از این مسائل بحث کودکان دوتابعیتی است که مطابق کنوانسیون‌های بین‌المللی دولت‌ها موظفند به این بچه‌ها برگه‌های هویتی بدهند که این مسئله در بهبود شرایط‌شان بسیار مؤثر است.
یکی از اتفاقات خوب در زمینه حقوق کودکان این بود که در سال‌های اخیر کودک‌آزاری به‌عنوان جرم عمومی شناخته شد، با وجود این شاهد کودک‌آزاری‌های غم‌انگیز و تلخی هستیم که در جامعه به وقوع می‌پیوندد و اگر نتوانیم در کنار قانون سطوح پیشگیری را برای فرزندانمان داشته باشیم و به فرزندانمان ابزار مهارتی برای مقابله ندهیم، همچنان شاهد این کودک‌آزاری‌ها خواهیم بود. با همه اینها امروز و با تصویب کلیات لایحه حمایت از حقوق کودکان و پس از آن تصویب جزئیات مترقی می‌تواند روزی تاریخ‌ساز برای احقاق حقوق کودکان در کشورمان باشد.
نظر شما