به گزارش همشهري آنلاين به نقل از AFP، آخرين بار كه دانشمندان به جزيره دورافتاده خوك در فاصله ميان شاخ آفريقا و جنوبگان (قطب جنوب) پا نهادند، اين منطقه با دو ميليون شاه‌پنگوئن به ارتفاع يك متر فرش شده بود اما تازه‌ترين تصاوير ماهواره‌اي و عكس‌هايي كه از بالگردها گرفته شده نشان مي‌دهد از انبوه شاه‌پنگوئن‌هاي موجود در جزيره فقط 200 هزار باقي مانده است. اين گزارش تكان‌دهنده به تازگي در نشريه علم جنوبگان منتشر شده است.
دليل اين كاهش خيره‌كننده در جمعيت پنگوئن‌ها در جزيره دورافتاده همچنان يك معماست و دانشمندان دنبال يافتن راز آن هستند. هانري ورمرسكرچ، بوم‌شناس مركز مطالعات زيستي فرانسه و نويسنده ارشد گزارش علمي درباره شاه‌پنگوئن‌ها مي‌گويد: «آنچه بر سر پنگوئن‌ها آمده كاملا غيرمنتظره است. به ويژه اينكه جمعيت شاه‌پنگوئن‌هاي موجود در جزيره خوك حدود يك‌سوم اين گونه جانوري در دنياست.» او از سال 1982 مطالعه روي شاه‌پنگوئن‌هاي جزيره را آغاز كرده است.
دانشمندان معتقدند دگرگوني‌هاي اقليمي نقشي اساسي در كاهش جمعيت شاه‌پنگوئن‌ها ايفا كرده‌اند. سال 1997 پديده ال‌نينيو هواي اقيانوس هند جنوبي را به شدت گرم كرد و باعث شد غذاي اصلي پنگوئن‌ها در اين آب‌ها از دسترس آنها دور شود. به اين ترتيب، زاد و ولد شاه‌پنگوئن‌ها به شدت كاهش يافت و بر جمعيت اين گونه در منطقه تاثير منفي گذاشت. ال‌نينيو يك پديده آب و هوايي است كه هر دو تا هفت سال تكرار مي‌شود.
ديگر عامل مهم را مي‌توان روند افزايشي دماي كره زمين دانست كه البته در طولاني‌مدت مي‌تواند در كاهش جمعيت گونه‌هاي جانوري موثر باشد. بر اين اساس و با روند امروزي دگرگوني‌هاي اقليمي، تا ميانه‌هاي قرن حاضر (حدود 30 سال ديگر) جزيره خوك و مجمع‌الجزاير كروزت به مكاني نامناسب براي زندگي شاه‌پنگوئن‌ها تبديل مي‌شود و از آنجا كه هيچ جزيره ديگر در نزديكي پنگوئن‌ها شرايط مناسب ندارد، مهاجرت نمي‌تواند چاره كار باشد.
شاه‌پنگوئن دومين گونه بزرگ پنگوئن‌ها پس از پنگوئن امپراتور است و معمولا لانه نمي‌سازد. اين جانور تخم مي‌گذارد و آن را روي پاهاي خود زير شكم نگه مي‌دارد. پنگوئن‌هاي نر و ماده در مدت دو ماه تا بيرون آمدن جوجه، تخم را هر دو هفته يك‌بار به هم مي‌سپرند و براي خوردن غذا به دريا مي‌روند.
نظر شما