وال استریت ژورنال: چرا اروپا اصرار به حفظ برجام دارد

به گزارش ایرنا، دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا روز 18 اردیبهشت ماه امسال کشورش را از توافق هسته ای ایران و 1+5 خارج و اعلام کرد که تحریم های ایران را بازخواهد گرداند. در واکنش به این اقدام سایر کشورهای امضا کننده توافق ضمن انتقاد از آمریکا اعلام کردند که به آن پایبند می مانند و اتحادیه اروپا هم بسته های حمایتی در جهت تجارت شرکت ها با ایران و ادامه تجارت این قاره با ایران ارایه می کند.

روزنامه وال استریت ژورنال در این باره نوشت:

امروز/چهارشنبه/ نشستی در شورای امنیت سازمان ملل برگزار می شود که ریاست آن را 'ترامپ' برعهده خواهد داشت. این جلسه به بررسی دو موضوع محوری شامل، سلاحهای کشتار جمعی و ایران می پردازد.

اروپا علامت داده است که در خصوص ایران چندان راغب نیست تابع آمریکا باشد. اروپا مترصد راههایی است تابتواند از تحریمهای مالی آمریکا علیه ایران جا خالی بدهد. اما بعید به نظر می رسد اروپا در این مساعی اش به نتیجه مطلوب برسد.

دوشنبه این هفته، فدریکا موگرینی رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا از یک برنامه جدیدی با نام 'حاملی با هدفی ویژه' رونمایی کرد.این برنامه تسهیلاتی را مهیا می سازد تا از ماه نوامبر که تحریم های اصلی آمریکا علیه ایران به اجرا در می آید؛ امکان تجارت کردن با ایران وجود داشته باشد.

و اما، جزء محوری توافق هسته ای ایران؛ دسترسی ایران به نظام مالی جهانی و تجارت جهانی بوده است. موگرینی و سه کشور اروپایی امضا کننده توافق شامل آلمان؛ فرانسه و انگلیس تقلا می کنند آن منافع تجاری که توافق برای ایران ارزانی داشت، جلویش گرفته نشود.

اروپا؛ تجارت را اصلی ترین مشوق به ایران می شناسند تا بلکه با اتکاء به آن؛ ایران در توافق بماند و به آن عمل کند.

در ماههایی که گذشت؛ اشتباه دیپلماتیک این راه و روش اروپا بر همگان آشکار گشت.تمام شرکتهای اروپایی که با ایران تجارت داشتند؛ از بیم تحریم توسط آمریکا یکی پس از دیگری خاک ایران را ترک کردند. خروج این شرکتها به رغم مخالفت دولتهای متبوعشان بود.

حقیقت این است؛ دسترسی به بازار بزرگ اقتصادی آمریکا و سیستم مالی بسیار گسترده آمریکا؛ متاعی نیست که هیچ بدنه تجاری در جهان حاضر شود بر آن چشم بپوشد. حالا اگر عده ای دیپلمات اروپایی قد علم کنند و علیه دولت ترامپ داد و بیداد راه بیاندازند؛ چیزی از ارزش واقعیت کم نمی کند.

یکی از تحریمهای ایران، تحریم بانکی است. آمریکا از ماه نوامبر امکان دسترسی ایران به اغلب بانکهای جهانی را قطع خواهد کرد.
موگرینی روز دوشنبه حین معرفی برنامه جدید اتحادیه اروپا اشاره کرد که کارشناسان فنی دارند بر روی جزییات برنامه 'حاملی با هدفی ویژه' کار می کنند. وی یاداور شد که هدف اصلی این برنامه قرار است این باشد که اروپا معاملات تهاتری با ایران انجام بدهد؛ یعنی اینکه نفت بخرد و به جای پول، کالا به ایران بدهد. در این صورت هیچگونه پولی رد و بدل نمی شود.

این در واقع به نوعی طفره رفتن از تحریمهای مالی است.اما با این سازوکار امکان تجارت کردن خواهد بود.

اصلا این به یک معما تبدیل شده است. چرا اروپا این همه اصرار و یکدندگی دارد که به توافق امضا شده 'اوباما' بچسبد؟ خود رهبران اروپایی هم کاملا این حقیقت را می دانند که این توافق پر از عیب و نقص است.

'امانوئل مکرون' رئیس جمهور فرانسه همین امسال در سفرش به واشنگتن چندین مورد از نواقص توافق را برشمرد. از نمونه این معایب که مکرون بدان اشاره کرد؛ بی اعتنایی توافق به برنامه موشکهای بالستیک ایران بود. به اعتراف خود مکرون؛ توافق چشمانش را به روی ماجراجویی های ایران بسته است. بازهم به اذعان خود مکرون؛ توافق بعد از انقضاء مهلتش؛ راه را برای آنکه ایران باز گذارده است.
تمام این بی توجهی ها دردوران دولت اوباما عارض شد. اما حالا ترامپ بر مسند کاخ سفید نشسته است. ظاهرا اینطور که از شواهد امر پیداست، اروپاییان بر سر هیچ مسئله ای نمی توانند با ترامپ به توافق برسند، از جمله توافق هسته ای ایران.

شاید رهبران اروپایی فکر می کنند عمر دوره تصدی شان بیشتر از عمر تصدی ترامپ است و به همین خاطر همگی دارند به نوعی وقت کشی می کنند تا بلکه دوره ریاست جمهوری ترامپ به سر برسد و از سال 2021 با یک رئیس جمهور جدید در واشنگتن روبرو باشند.
اروپا یقین بداند. همیشه یک شانس وجود داشته است که ترامپ باز هم برنده باشد.