لذا باید مواظب بود در ایام سوگواری سالار آزادگان با فراهم کردن بستر اعمالی که با اهداف و آرمان‌های آن حرکت آگاهی‌بخش مغایر است، مجرایی برای انحراف افکار و اذهان (خصوصاً نوجوانان و جوانان) فراهم نکنیم.
متأسفانه با وجود تذکّر مکرّر متولیان امر و بزرگان دین، وعاظ و مداحان برای ترسیم مظلومیت لشگریان شهادت‌طلب و دنائت و وحشیگری سپاه متعارض، با بیان مطالب و قرائت سروده‌ها و نوحه‌هایی غیرمنطبق با روح آزادمنش آن سپاه مجاهد، موجبات ایجاد تصوّری ذلّتمند و عجزگونه از آنان را در اذهان مستمعین فراهم می‌کنند.
از طرفی با اغراق درباره قدرت و توانایی سپاهیان حسین(ع) نه‌تنها موجب آگاهی مستمعین درباره این واقعه عظیم نمی‌شوند که بعضاً با ایجاد سؤال در اذهان، دست آویزی غیرقابل دفاع برای دشمنان اشاعه فرهنگ حسینی فراهم می‌کنند.
از آنجا که عزاداری برای سالار شهیدان با تمام فضیلت و ثواب آن مستحب است لذا نباید در ایجاد بستری گام‌برداریم که به‌واسطه تشکیل یا شرکت در این مجالس موجبات ترک واجبی فراهم شود، برخی تکایا و دسته‌ها سبب ایجاد مزاحمت برای دیگران خصوصاً سلب آرامش همسایگان می‌شوند که امری قبیح و مذموم است و انجام هیچ امر مستحبی هرگز مؤید انجام آن نخواهد شد، لذا ضروری است متولیان ضمن فرهنگ‌سازی و تفهیم و درصورت لزوم ممانعت، در محدوده‌های معینی از شهر، امکانی را جهت انعقاد و برپایی این مجالس فراهم و دراختیار افراد موجّه قرار دهند تا ضمن حفظ حقوق شهروندی افراد، از تعدّد بیش از حد این مکانها که خود عاملی در جهت پراکندگی و تفرق بین عزاداران و رقابتهای ناسالم متولیان برخی از آنهاست جلوگیری به عمل آید.
یکی دیگر از مواردی که در برگزاری آن باید دقّت کرد چگونگی حضور دسته‌های عزاداری در جامعه است. هم از نظر ادوات و آلات مورد استفاده وهم از نظر شکل عزاداری و عزاداران حاضر در آن باید دقّت لازم مبذول شود تا ضمن عدم مغایرت با احکام اسلام، موجبات وهن و دست‌آویز قرار گرفتن معاندین و مخالفین فراهم نشود.
تجهیز هیات به ابزار و ادواتی که شرعاً و عرفاً می‌تواند محل اشکال باشد از قبیل عَلَمْ، زنجیر، قمه، طبل و بلندگوهای چندبانده که با تولید صداهای بسیار بلند موجب آزار دیگران خصوصاً در مواقع استراحت (شب) را فراهم می‌کنند، نه‌تنها قابل تمجید نیست که می‌تواند محل مؤاخذه شرعی و قانونی باشد. همچنین اگر حضور عزاداران به‌گونه‌ای باعث اختلاط نامشروع نامحرمان با یکدیگر شود.
نکته آخراینکه درباره توزیع نذورات باتوجه به سطح گسترده این امر در محلّات که بعضاً موجبات اسراف می‌شود بهتر است در هر محله این کار به میزان لازم انجام و مابقی با شناسایی مستحقین یا مؤسسات خیریه در اختیار آنها قرار داده شود تا به مصرف حقیقی برسد.
