TCP/IP، پروتکل معروف و مشترک بین تمام سیستم‌عامل‌های مایکروسافت و غیر مایکروسافت محسوب می‌شود که در واقع زبان ارتباطی بین تمام آنها نیز است.
این پروتکل معمولا به صورت پیش‌فرض بر روی سیستم‌عامل‌ها نصب بوده تا امکان اتصال به شبکه اینترنت را فراهم سازد (در واقع پروتکل پیش‌فرض اینترنت محسوب می‌شود و بدون آن اتصال به اینترنت غیر ممکن است).
اساس کار آن بر یک عدد چهار قسمتی یا چهار اکتدی است که هر اکتد بین 255-0 می‌تواند تغییر یابد و بدین ترتیب اعدادی به شکل 38.113.162.42 تولید می‌شود.
پس از اتصال به اینترنت، یکی از این عددها توسط شرکت سرویس‌دهنده اینترنت به کاربر اختصاص داده می‌شود که در هیچ کامپیوتر دیگری در جهان مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
به همین دلیل شناسایی کامپیوترها و سایت‌ها بر روی اینترنت فقط توسط IP یا همان عدد چهار قسمتی ممکن خواهد بود.
پیدا کردن IPکامپیوترها با استفاده از موتورهای جستجو و ابزارهای اسکن، کار چندان پیچیده‌ای نبوده و به همین دلیل اتحادیه اروپا ، خواستار مخفی شدن این IP از دید دیگران است تا با استفاده از آن، سایر اطلاعات افراد در خطر تهدید قرار نگیرد.
در صورتیکه این امر تحقق یابد، کار برای هکرها و افراد سودجو بسیار سخت خواهد شد زیرا امکان یافتن کامپیوترها و حمله به آنها تقریبا صفر خواهد شد.
اما آیا به راستی از لحاظ فنی و حقوقی این درخواست اتحادیه اروپا قابل اجرا خواهد بود یا این تنها بهانه‌ای برای خروج مدیریت اینترنت از آمریکاست؟
از نقطه نظر حقوقی، اجرای این درخواست بسیار سخت یا به عبارتی غیر ممکن است. IPهای اختصاصی به هر کامپیوتر در کل جهان، حتما به این معنی نیست که این عدد مختص یک شخص حقیقی یا حقوقی است که در نتیجه آن شخص آن را جزء اموال و اطلاعات شخصی خود بداند.
استفاده از اینترنت در اماکن عمومی یا کافی‌نت‌ها که امری رایج در کل جهان است، مثال بارز این مساله است. در کافی‌نت‌ها در هر زمان فردی پشت یک کامپیوتر نشسته و ممکن است پس از چند دقیقه جای خود را به دیگری بدهد.
استفاده از IP های مجازی توسط سرویس‌دهنده‌های اینترنت نیز یکی از دلایل دیگر آن است(سرویس‌دهنده‌های اینترنت به دلیل کمبود IPواقعی و با استفاده از نرم‌افزارهای مخصوص اقدام به تولید IP مجازی برای کاربران خود می‌کنند و در نتیجه کاربران بر روی اینترنت دارای یک IPثابت نبوده و نمی‌توانند مدعی باشند).
در کشورهایی نظیر ما که هنوز از سرویس‌های زمان‌دار و موقتی مانند Dialup ( استفاده از خط تلفن برای یک مدت محدود) استفاده می‌کنند، نیز وضعیت مشابهی وجود دارد زیرا هر بار که کامپیوتری به اینترنت متصل می‌شود، یک IP دریافت می‌کند و اگر بلافاصله قطع و مجددا وصل شود، ممکن است IPجدیدی به آن اختصاص یابد.
هرچند در این روش امکان شناسایی یک کامپیوتر و هک شدن بسیار پایین خواهد بود، ولی امکان ادعای حقوقی را از بین خواهد برد.
از نقطه نظر فنی، می‌بایست حتما یک مشخصه در هر کامپیوتر به صورت منحصر به فرد(UNIC) در تمام جهان وجود داشته تا تداخل در شبکه جهانی اینترنت ایجاد نشود.
به غیر از IP تنها مشخصه منحصر به فرد، آدرس فیزیکی کارت شبکه خواهد بود که مدیریت آن بسیار سخت‌تر از IP خواهد بود. بستر اینترنت نیز از ابتدای راه‌اندازی تاکنون بر پایه پروتکل TCP/IPبوده و تغییر آن بسیار سخت و حتی بعید به نظر می‌رسد.
با توجه به مسائل فوق باید منتظر ماند و دید که راهکارهای پیشنهادی این اتحادیه برای مخفی شدن IP های اختصاصی به چه شکلی خواهد بود و آیا این راهکار عملی خواهد بود یا صرفا جنبه تبلیغاتی خواهد داشت؟
هر چند بیشتر محتمل است که تصمیمات اینچنینی اتحادیه اروپا بیشتر در جهت خارج کردن قدرت و مدیریت اینترنت از دست آمریکایی‌هاست.
لازم به ذکر است که مدیریت IP و اجاره آن به کاربران و شرکت‌ها در جهان بر عهده شرکت آمریکایی ARPANET است و قرار است از نوامبر 2010 نسخه 6 و جدید پروتکل TCP/IP جایگزین نسخه کنونی یا نسخه 4 شود.
در نسخه 6، IP ها دارای 8 اکتد یا قسمت چهار کاراکتری خواهد بود که 128 بیتی است و می‌تواند 56 کاراکتر یا عدد در پایه هگزادسیمال داشته باشد و هر اکتد می‌تواند بین 0000-ffff متغیر باشد.( نسخه4 ، 32 بیتی بوده و 16 عدد را می‌پذیرد).
این تغییر به دلیل کمبود IP در جهان است و با این پروتکل جدید، تعداد IPهای موجود در جهان برای سال‌ها کافی خواهد بود.
