«میلاد چیذری» از پدر مرحومش که مهر سال ۱۳۹۱ به رحمت خدا رفت یادی می‌کند و درباره تاریخچه زورخانه می‌گوید: «پدرم سال ۱۳۵۹سرقفلی ملک را که جزو اوقاف بود خرید و زورخانه را ساخت. پشت سالن زورخانه هم سالن کشتی هست که این روزها برای کسب درآمد به نفع زورخانه از آن به‌عنوان باشگاه بدنسازی استفاده می‌شود. پدر وصیت کرد که این زورخانه را نگه داریم و اگر آن را فروختیم یک سوم پولش را باید برای راه‌اندازی زورخانه دیگری صرف کنیم.»
از پهلوانان نامی که به زورخانه چیذر رفت‌وآمد داشتند می‌توان از علیرضا سلیمانی، مرشد رهبر، پهلوان زندی، مصطفی تاجیک، حاج اکبر کاشفی و سید مهدی جوزی نام برد. ارتفاع در ورودی زورخانه چیذر هم مانند همه زورخانه‌ها کوتاه است تا افراد هنگام ورود به رسم ادب و تواضع سر خم کنند. گود زورخانه مانند محراب مسجد مقدس و مطهر و ۷عمل جزو اعمال اصلی گود زورخانه است: سنگ گرفتن، شنو رفتن، میل گرفتن، چرخ، پای گرفتن، کباده زدن و سرانجام دعا کردن.
یکی از سنت‌هایی که در زورخانه رواج دارد سنت گلریزان برای دستگیری از نیازمندان است. مرشد بالاترین مقام زورخانه است و در سردم می‌نشیند و ضرب می‌گیرد. ضرب زورخانه به جز شب ۲۱ ماه مبارک رمضان و شب عاشورا برای افراد صاحب زنگ و پیشکسوتان نواخته می‌شود. اعضای زورخانه هم سلسله مراتبی دارند. «نوچه» کسی است که در زورخانه نزد پهلوان معینی تعلیم می‌گیرد. نوچه پس از پیشرفت به مرتبه نوخاسته می‌رسد. «میاندار» داور و مربی زورخانه است. «مرشد» یا «کهنه‌سوار» با ضرب گرفتن و خواندن اشعار حماسی و در مدح حضرت علی(ع) حرکات ورزشی را تنظیم می‌کند و به تازه‌واردان خوشامد می‌گوید.
نظر شما