نشست تحلیل و بررسی سینمای امروز ژاپن شامگاه چهارشنبه (هشتم اسفندماه) با حضور حمیدرضا مدقق و رضا درستکار از کارشناسان سینما در سالن زنده‌یاد عباس کیارستمی برگزار شد.
مدقق در ابتدای این نشست اظهار کرد: «نخستین تماس‌های ما با سینمای ژاپن در تلویزیون بود که در دهه ۶۰ شاهد نمایش فیلم‌های ژاپنی بودیم.»
وی با اشاره به نمایش فیلم‌های «ریش قرمز»، «هفت سامورایی» و «سریر خون» در تلویزیون ایران یادآور شد: «این آثار و فیلم‌هایی از این دست برای ما در دوران نوجوانی جذاب بودند. تفاوت سینمای ژاپن و ایران در نظام استودیویی است و در ژاپن استودیوهای فیلم‌سازی هم‌زمان با ورود دوربین به این کشور کار خود را آغاز کردند و امروز ۴ استودیوی مهم و بزرگ فیلم‌سازی در ژاپن همچون توهو و کادوکاوا فعالیت دارند.»
مدقق با بیان این‌که مهمترین اختلاف ما و ژاپنی‌ها در سینما شکل‌گیری استودیوها است، تاکید کرد: «نظام استودیویی ژاپن به آنان اجازه می‌دهد خلاقیت‌های خود را به عرصه ظهور برسانند؛ به عنوان نمونه اوزو یاسوجیرو و کنجی میزوگوچی هریک خلاقیت‌های خود را دارند و در عین حال متفاوت از یکدیگر هستند.»
این منتقد سینما تاکید کرد: «برخی منتقدان سینمای معاصر ژاپن می‌گویند که فیلم‌هایشان درگیر فیلم های گنگستری فوق‌العاده خشن شده است. ژاپنی‌ها سینمای کیارستمی را می‌ستایند و آخرین فیلم این فیلم‌ساز مرحوم نیز در ژاپن ساخته شد.»
رضا درستکار منتقد و نویسنده سینما نیز در این نشست اظهار کرد: «ژاپن شبیه چهارراه حوادث است؛ زمانی که آثار سینمای ژاپن از تلویزیون پخش می‌شد نمی‌دانستیم چه جواهرهایی را برای ما پخش می‌کنند و ما به دلیل محدودیت این آثار را می‌دیدیم.»
وی با اشاره به حادثه بمب اتم در هیروشیما، گفت: «فیلم‌های سینمای ژاپن و آثار فیلم‌سازانی همچون ماساکی کوبایاشی یا آکیرا کوروساوا به آداب و ژانر فرهنگ ایرانی نزدیک بود. سرسختی که در جنس زندگی ژاپنی‌ها است در سینما نیز تبلور یافته و در بدو ورود سینما، ژاپنی‌ها نظام سینمایی خود را شکل دادند به همین دلیل فیلم‌سازان مهمی دارند.»
به گفته این منتقد سینما، اگر تاریخ سینمای آمریکا سینماگرانی چون هیچکاک و جان فورد را دارد، ژاپن نیز به اُزو و کوروساوا می‌بالد.
نظر شما