به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «گزیده مقالات اساسی کایه دو سینما» با ترجمه کاظم فیروزمند و ماهیار آذر پیشتر از سوی نشر آگه منتشر شده بود. نشر بان برای سی‌ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران ویراست تازه‌ای از این کتاب را با ظاهری جدید و همچنین اضافه کردن یک مقاله ۳۰ صفحه‌ای از فریدون رهنما، فیلمساز و منتقد فقید ایرانی و از نویسندگان نشریه کایه دو سینما، منتشر کرد. شمارگان این کتاب هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت دوره آن ۱۲۰ هزار تومان است. جلد نخست این کتاب با عنوان فرعی «دهه ۱۹۵۰: نئورئالیسم، هالیوود، موج نو» ۳۹۰ صفحه دارد و جلد دوم با عنوان فرعی «دهه ۱۹۶۰: موج نو، سینمای نو، ارزیابی دوباره هالیوود» در ۴۳۰ صفحه منتشر شده است. «کایه دو سینما» میراث تاریخی سینمای جهان است و برای فیلم بین‌های حرفه‌ای و عاشقان سینما متنی مهم به شمار می‌آید. در این نشریه منتقدان و سینماگران مشهوری چون آندره بازن، ژان لوک گدار، فرانسوا تروفو، کلود شابرول، ژاک ریوت، اریک رومر و… نقد نوشته بودند.
درباره محتوای مقالات مجلد نخست باید گفت که: نقد و نظریه فیلم و حتی فیلمسازی، به گونه‌ای که امروز می‌شناسیم به نقد فیلم فرانسوی در دوره‌ای که از ۱۹۴۵ آغاز می‌شود و به‌ویژه به دستاوردهای مجله کایه دو سینما که از ۱۹۵۱ راه افتاد، مدیون است. در این میان معمولاً به دو مرحله مهم اشاره می‌کنند: دوره کایه از دهه ۱۹۵۰ که فیلم‌های موج نو را مطرح کرد و کمک کرد تا مباحث انتقادی مهمی در انگلیس و آمریکا در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ دربگیرد و دوره پس از ۱۹۶۸ که دوره تفصیل نظری و سیاسی شدن کایه و متعاقباً نظریه و نقد فیلم در انگلیس و آمریکای دهه ۱۹۷۰ است، تامس السایسر در «نگاهی متمرکزتر به اعتلای نظام‌مند سینمای هالیوود به سطح هنر بزرگ» خاطرنشان کرد که افسانه چنین است که این کار عظیم را روشنفکرانی با انگیزه و ناآرام تقریباً دست تنها در پاریس صورت دادند؛ فکرهایشان را روی هم گذاشتند و نمایش روابط عمومی درخشانی پدید آوردند که به «کایه دو سینما و موج نو» شهرت یافت. این جلد و جلد دیگری که در پی می‌آید، می‌خواهند بررسی درست آن افسانه را، با نگاهی به تطور آن، ممکن سازند و در عین حال سهم واقعی و حیات کایه در نقد را روشن کنند.
درباره جلد دوم هم می‌توان گفت که: سال ۱۹۵۹ - ۱۹۶۰ نه شاهد پیروزی بین‌المللی کایه دو سینما، بلکه شاهد پیروزی nouvelle vague یا «موج نو» بود. در بخش اعظم دهه ۱۹۶۰ و در دهه ۱۹۷۰ نیز، پاریس در سطح بین‌المللی پایتخت سینمای جهان قلمداد می‌شد. اما، و تا حدود زیادی، این شهرت به این خاطر بود که نقد فرانسوی و نه فقط سینمای فرانسه، از این لحاظ که حرف تازه‌ای برای گفتن داشت در جهان پیشگام بود. حیثیت فیلم‌های موج نو به موضع انتقادی کایه وجهه‌ای بخشید، یا حداقل مورد توجه قرارش داد. در اواخر دهه ۱۹۶۰، حوادث ماه مه ۱۹۶۸ ظاهراً ارزش‌های کایه را در ذهن‌ها دگرگون کرد. مسلماً در اوایل دهه ۱۹۶۰ گاهی چنان می‌نمود که سینمای فرانسه و نقدی که کایه در دهه ۱۹۵۰ به خاطرش مبارزه کرده بود پیروز شده یا دست کم، تا جایی که به نقد مربوط می‌شد، جایگاه تثبیت شده‌ای یافته است. تروفو در مصاحبه‌های ۱۹۶۲ گفته بود: «سینمایی که به خاطرش مبارزه می‌کردم الان حاصل شده است، و گدار می‌گفت: «کایه از تپه سرازیر شده، آنچه کایه را ساخت موضع‌اش در خط مقدم نبرد بود.»
نشر بان در سی‌ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در شبستان (سالن ناشران عمومی) راهروی ۲۷ غرفه شماره ۱۳ حضور دارد.
نظر شما