حالا چند سالی است که به‌طور جدی قدم در دنیای شعر گذاشته و سبک‌های دوبیتی، غزل، مثنوی و سپید را برای بیان مکنونات قلبی‌اش برگزیده‌است. نخستین دیوان شعر او با نام «آسمانی یا زمینی؟ » با تخلص «شیدا» آذر امسال در سرای محله پرستار رونمایی شد. به همین بهانه با این شاعر هم‌محله‌ای گفت‌وگو کرده‌ایم.
- مشخصات کتاب
آسمانی یا زمینی؟
سال چاپ:۳۰/۹/ ۱۳۹۷
تعداد شعر: ۸۲ قطعه
ناشر: انتشارات آرزوی دیدار
تعداد صفحات: ۱۱۵
قیمت: ۱۵۰۰۰ تومان
- چطور به دنیای شعر و شاعری قدم گذاشتید؟
من در خانواده‌ای ادبی و هنرمند متولد شدم. پدربزرگم استاد «میرمصور ارژنگی‌پور» از نقاشان مطرح و سرشناس دوران قاجار بود. «هما ارژنگی‌پور» شاعر معاصر نیز دختر عموی پدرم است. من هم از دوران دبستان به‌طور ذاتی به شعر گرایش پیدا کردم و نخستین شعرم را در همان زمان سرودم. سپس با شرکت در انجمن ادبی همدانی‌ها و پروین اعتصامی به‌طور جدی و حرفه‌ای وارد این عرصه شدم. با سرودن شعر، روحم تغذیه می‌شود و راحت‌تر می‌توانم مکنونات قلبی‌ام را بیان کنم. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی با تشویق‌های همسر، فرزندان و دوستانم، نخستین کتاب شعرم را چاپ کردم.
- قصد دارید این راه را ادامه دهید؟
بله. به امید خدا تا ۲ ماه آینده کتاب شعر دیگری را روانه بازار می‌کنم. البته دلنوشته و قصه‌های کوتاه زیادی هم نوشته‌ام که قصد دارم به‌زودی آنها را هم چاپ کنم.
- ویژگی‌های محیطی محله و اهالی در اشعار شما نقشی داشته‌اند؟
بله بسیار زیاد، چون این منطقه مردم متدین و مؤمنی دارد که موجب تمایز آن نسبت به مناطق دیگر است. همچنین جوانان بااستعداد و بانوان تحصیلکرده زیادی در محله‌مان سکونت دارند. این موضوع موجب شده تا هنگام سرودن شعر از آنها الهام بگیرم. حتی نام برخی از اشعارم را نیز از این طریق انتخاب کرده‌ام.
- برای سرودن شعر چه شرایطی لازم است و آیا شما در مکان و زمان خاصی شعر می‌سرایید؟
خیر. زیرا شعر کلامی است فصیح، نفیس، موزون و خیال‌انگیز همراه با بدعت، نوآوری و خلاقیت که زاییده ذهن است. گاهی اوقات پیش آمده هنگام آشپزی، حضور در مهمانی یا حتی هنگام مسافرت اشعاری به ذهنم خطور کرده‌است.
- با توجه به حضورتان در محافل ادبی و مراکز فرهنگی، امکانات منطقه را برای دوستداران شعرو ادب چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم، امکانات مراکز فرهنگی محله مطلوب و ایده‌آل نیست. این محله جوانان و نوجوانان با استعداد زیادی در زمینه سرودن شعر دارد. اما چون انجمن‌های ادبی در فضاهای کوچک یا کتابخانه سراهای محله برگزار می‌شود، همه اهالی نمی‌توانند در این برنامه‌ها شرکت کنند. اگر مسئولان، سالن‌هایی را در این مراکز ویژه محافل ادبی در نظر بگیرند، استعدادهای بالقوه شاعران جوان، به فعل می‌رسد.
- به نظر شما لازمه شاعر شدن چیست و در این زمینه چه توصیه‌ای به هم‌محله‌ای‌های علاقه‌مند دارید؟
زیاد مطالعه کنند و بدانند کتاب، بهترین استاد انسان است. کتاب حتی آنها را از شرکت در هر جلسه و محفلی بی‌نیاز می‌کند. کسانی که فرصت ندارند در محفل‌های ادبی شرکت کنند، می‌توانند در خانه بنشینند، فیلم ببینند، رمان بخوانند و کتاب‌های کلاسیک شعر را مطالعه کنند.
نظر شما