روستاهای‌کردستان، محروم از امکانات ورزشی

• توپ؛ تنها سرگرمی دانش‌آموزان «سالیان»

یکی از کودکان روستای «سالیان» از توابع شهر سنندج با ابراز گله‌مندی و با چهره‌ای خسته‎کننده می‌گوید: بیشتر ما کودکان روستایی برای گذراندن اوقات فراغتمان در داخل کوچه‌های ناهموار، پرشیب، خطرساز و نامناسب به بازی کردن می‌پردازیم، طوری که حتی در مدرسه هم جز یک توپ فوتبال هیچ تجهیزات ورزشی دیگری نداریم.  

«یاسین شریفی» با اشاره به موانع و مشکلات ورزشی مدرسه سالیان تصریح می‌کند: آموزش و پرورش جدا از تأکید بر بحث کسب علم، دانش‌آموزان و خانواده‎ها را به سوی ورزش کردن هدایت می‌کند، اما از نبود امکانات لازم در این زمینه غافل است، چراکه مدرسه ما محوطه خیلی کوچکی دارد و با توجه به عدم تجهیزات، همه ما مجبوریم فوتبال بازی کنیم، در حالی که هستند کسانی که به دیگر رشته‌های ورزشی علاقه‌مندند.  

• انگیزه‌ زیاد است، امکانات نه

یکی از جوانان علاقه‌مند به ورزش فوتبال در روستای سالیان نیز از مشکلات و انگیزه ورزشی که در این زمینه دارند، می‌گوید: روستای سالیان از امکانات ورزشی که نیاز امروزی هر فرد و جامعه‌ای است، محروم است. جوانان این روستا خیلی به ورزش از جمله فوتبال علاقه‌مندند.  «بهزاد شریفی» با اشاره به‌ سختی مسیری که برای فوتبال بازی کردن طی می‎کنند، می‌افزاید: در روستا هیچ مکانی برای بازی کردن نداریم.  

علاقه‌مندی ما به فوتبال سبب شده در فصل پاییز و زمستان و حتی تابستان به روستای آویهنگ که در ۷ کیلومتری سالیان واقع شده است، برویم و در سالنی که آنجا احداث شده فوتبال بازی کنیم.  وی می‎افزاید: بنا بر علاقه‌ای که داریم خطرات و سختی‌های جاده و سرمای مسیر و هزینه‌ها را نادیده می‌گیریم. چندی پیش در نزدیکی همین سالن ورزشی ۳ خودرو به هم برخورد کردند که خسارت‌های زیادی را وارد کرد.  

• بی‌توجهی به استعداد جوانان روستایی

یکی از جوانان روستای آویهنگ هم می‌گوید: سالنی که حدود ۷ سال پیش در این روستا احداث شده فقط سالن است و هنوز از امکانات اولیه محروم است. «مهران ریحانی» از فوتبالیست‌های باآتیه و پرانرژی آویهنگ به مشکلات عمده این سالن ورزشی اشاره می‌کند و می‌افزاید: از روز اول افتتاح سالن آن تاکنون، روز به روز به جای حل و رفع مشکلاتش، مسائل خطرسازتر می‌شود. وی ادامه می‎دهد: مسیر سالن که منتهی به داخل روستاست، خاکی است و در فصل بارش گل‌ولای می‎شود و افراد به‌محض ورود به سالن، با کفش‎های گلی سبب ایجاد آلودگی و بیماری می‌شود. همچنین سقف شیروانی موقع باریدن در چندین نقطه سوراخ شده و آب از سقف وارد سالن می‎شود و سالن شکل یک استخر را به خود می‎گیرد.  

ریحانی اظهار می‎کند: نبود محافظ برای ستون‎های قسمت پایین سالن از دیگر مشکلات است که به زمین چسبیده و اگر کسی به آنها برخورد کند، آسیب‎ می‎بیند. همچنین قسمت جلوی سکوها باید نرده داشته باشد و علیرغم قول‎هایی که داده شده، هنوز نرده‌ای نصب نشده و تمامی افراد می‎توانند بدونهیچ مانعی وارد سالن شوند. سکوهای تماشاچی صندلی ندارد و همین موضوع سبب شده افراد به تماشای بازی‌ها نیایند و نبود رخت‌کن، توری دروازه، توپ و... از دیگر مشکلات این سالن است.  

• نقش شورا و دهیار 

رئیس هیات ورزش روستایی و بازی‌های بومی‌محلی استان با اشاره به نقش شورا و دهیار در انتخاب مسئول سالن‎های ورزشی می‌گوید: مشکل اصلی سالن آویهنگ نبود فرد مناسبی است که سالن را به او بسپارند و از آن نگهداری کند. متأسفانه به خاطر ضعف مدیریتی، همه درآمد حاصل از این سالن‎ را برای خود می‎گذارند و در آخر یکسری از هزینه‎ها مانند آب و برق و... هم بر عهده اداره ورزش گذاشته می‌شود.

«هوشنگ امینی» می‎افزاید: شورا و دهیار روستا باید نظارت کامل و مستقیمی بر سالن داشته باشند، چراکه سالن برای استفاده مردم آن روستا و اطرافیان آنجا ساخته شده است. با توجه به این‌که تمامی سالن‎های ورزشی روستایی استان در اختیار هیات است، به شورا و دهیار گفته شده که فرد اصلحیرا معرفی کنند که از سالن مراقبت کند و از راه ایجاد درآمد آن هم، امکانات و تجهیزات تأمین شود. وی تصریح می‎کند: مشکلات سالن بر طبق مدرک انعکاس یا از طرف شورا و دهیار درخواستی داده شود تا آنچه در توان است انجام بدهد، زیرا آویهنگ جزو وظایف و اختیارات هیات است و بعد از ماه رمضان حتماً از آن بازدید و به مشکلات رسیدگی می‌شود.

امینی در مورد روستای سالیان نیز ادامه می‎دهد: توپ، لباس و دروازه هم در اختیار جوانان سالیان می‌گذاریم. احداث و مهیا کردن زمین فوتبال در حد توان هیات نیست. اما اگر زمینی که در سالیان مربوط به اداره اوقاف بوده و به اداره ورزش و جوانان واگذار شود، نسبت به مسطح کردن محوطه و فنس‌کشی اطراف آن اقدام می‎کنیم.  وی با اشاره به تجهیز ۶۷ خانه ورزشی روستایی در استان می‌گوید: با توجه به عدم زیرساخت، امکانات ورزشی روستاها خیلی ضعیف است. اما اقدام مهمی که در این زمینه انجام شده تجهیز ۶۷ خانه ورزشی روستایی بوده است. این خانه‎ها شامل میز پینگ‌پنگ، فوتبال دستی، میز شطرنج، طناب‌بازی و... هستند.  

امینی می‌افزاید: تا پایان سال جاری هم ۱۰۰ خانه دیگر را تجهیز می‎کنیم. اولویت هم بر جمعیت روستا و مکانی است که به صورت رایگان این امکانات را در اختیار مردم قرار بدهند. شهرستان سنندج در این آمار ۱۰تا۱۲سهمیه دارد و روستای سالیان را جزو روستاهای دارای خانه ورزش روستایی قرار می‎دهیم.  رئیس هیات ورزش روستایی و بازی‌های بومی محلی کردستان اظهار می‎کند: کودکان روستایی حقشان این نیست که سالن و امکاناتی نداشته باشند. نوجوانان زیر ۱٦ سال را برای مسابقات فوتسال، والیبال، هفت‌سنگ و طناب‌کشی آماده می‎کنیم تا در استان به رقابت بپردازند و از آنها استعدادیابی می‎کنیم. همچنین به کودکان بااستعداد در قالب تیم هیات بومی‌محلی استان برای رفتن به مراحل بالاتر کمک می‎کنیم.